Beleidsregels Wet maatschappelijke ondersteuning gemeente Dronten 2015

B14.001807

Beleidsregels Wet maatschappelijke ondersteuning gemeente Dronten 2015

Dronten, november 2014 versie 1.2.

Inhoudsopgave

Pagina

Hoofdstuk 1 – Inleiding

4

Hoofdstuk 2 – Procedurele bepalingen

8

2.1 Wettelijke bepalingen en toegang in Dronten 2.2 Overeenkomst toegang en werkwijze gemeente Dronten 2.3 Het Proces 2.3.1. Melding 2.3.2. Onderzoek 2.3.3. Advisering en meewerken onderzoek 2.3.4. Besluit 2.3.5. Plan van aanpak en uitvoering 2.3.6. Spoedeisende gevallen 2.3.7. Pgb 2.3.8. Herziening, intrekking en terugvordering

8 8 9 9 9 9 10 10 10 11 11

Hoofdstuk 3 – Maatwerk: verstrekkingswijzen en bijdragen

12

3.1 Wettelijke bepalingen 3.2 Maatwerk in de vorm van een persoonsgebonden budget 3.3 Een persoonsgebonden budget voor ondersteuning vanuit het sociale netwerk 3.4 Maatwerk gemeente Dronten 3.4.1. Maatwerk begeleiding 3.4.2. Maatwerk anderszins 3.5. Bijdrage voor gebruikmaking van algemene- en maatwerkvoorzieningen 3.6 Tegemoetkoming wegens meerkosten

12 12 13 15 15 15 15 16

Hoofdstuk 4 – Afwegingskader

17

4.1 Eigen kracht 4.2 Gebruikelijke hulp 4.3 Mantelzorg en Sociale netwerk 4.4 Algemeen gebruikelijke voorzieningen 4.5 Algemene voorzieningen

17 17 19 21 21

Hoofdstuk 5 – Zelfredzaamheid

22

5.1 ADL activiteiten en het kunnen voeren van een gestructureerd huishouden 5.2 Individuele begeleiding 5.3 Begeleiding groep (dagbesteding) 5.4 Het kunnen voeren van een gestructureerd huishouden 5.5. Het kunnen wonen in een geschikt huis

22 22 24 25 27

Hoofdstuk 6 – Participatie

30

6.1 Het zich kunnen verplaatsen in en om de woning 6.2 Het zich kunnen verplaatsen in de eigen woon- en leefomgeving 6.3 Het kunnen deelnemen aan sportieve activiteiten

30 31 32

Hoofdstuk 7 – Beschermd wonen en opvang

33

7.1 Beschermd wonen 7.2 Opvang

33 33

Hoofdstuk 8 – Kortdurend verblijf

34

8.1 Maatwerk kortdurend verblijf

34

-2-

Bijlagen Bijlage 1: Verklarende woordenlijst Bijlage 2: Lijst van andere wettelijke-, algemeen gebruikelijke en algemene voorzieningen

-3-

Inleiding Per 1 januari 2015 worden door de rijksoverheid verschillende taken uit de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ) overgeheveld naar de nieuwe Wmo 2015. Het gaat hierbij om: individuele begeleiding, dagbesteding, kortdurend verblijf en vervoer (van en naar de dagbesteding en het kortdurend verblijf). Daarnaast wordt een klein deel van de persoonlijke verzorging naar de Wmo 2015 gedecentraliseerd, te weten dat gedeelte waarbij inwoners worden begeleid zichzelf zelfstandig te verzorgen. Vrijwel alle huidige Wmo-taken passen binnen de nieuwe wet Wmo 2015, met uitzondering van de ‘op preventie gerichte ondersteuning van jeugdigen met problemen met opgroeien en van ouders met problemen met opvoeden’. Die taak gaat vanaf 2015 over in de Jeugdwet. De wet verlangt daarnaast dat elke cliënt ten tijde van zijn hulpvraag een gratis beroep op onafhankelijke cliëntondersteuning kan doen. Daarnaast heeft de wetgever de gemeente verantwoordelijk gemaakt voor anonieme 24-uurs hulp op afstand, het in het leven roepen van een Advies en Meldpunt Huiselijk Geweld en Kindermishandeling (AMHK) en de inloopvoorziening. In de verordening zetten we de algemeen verbindende voorschriften op een rij. De Gemeenteraad heeft de verordening vastgesteld en geeft hiermee de kaders van de uitvoering vorm. Daarnaast worden door het college van burgemeester en wethouders beleidsregels voor de dagelijkse uitvoeringspraktijk opgesteld. Deze beleidsregels bieden een afwegingskader ten aanzien van elke Wmo hulpvraag. Onderhavige beleidsregels beschrijven allereerst de procedurele bepalingen, gevolgd door een uitwerking van de wettelijke bepalingen omtrent maatwerkvoorzieningen, de verstrekkingsvormen en de mogelijkheden van het verlangen van een bijdrage. Daarnaast volgt een afwegingskader zoals geldt voor elke ondersteuningsvraag, en op basis daarvan wordt in de verschillende hoofdstukken ingegaan op specifieke onderdelen/maatwerk te bieden op grond van de Wmo. Uitgangspunten Wmo De wet beoogt dat inwoners die in verband met een beperking, chronisch psychische of psychosociale problemen zelf, dan wel samen met personen uit hun omgeving, onvoldoende zelfredzaam zijn of onvoldoende in staat zijn tot participatie, een beroep moeten kunnen doen op door de overheid georganiseerde maatschappelijke ondersteuning. Maatschappelijke ondersteuning bestaat volgens de wet uit: 1. Het bevorderen van de sociale samenhang, de mantelzorg en vrijwilligerswerk, de toegankelijkheid van voorzieningen, diensten en ruimten voor mensen met een beperking, de veiligheid en leefbaarheid in de gemeente, alsmede voorkomen en bestrijden van huiselijk geweld. 2. Ondersteunen van de zelfredzaamheid en de participatie van personen met een beperking, of met chronische psychische of psychosociale problemen zoveel mogelijk in de eigen leefomgeving. 3. Bieden van beschermd wonen en opvang. De gemeente Dronten heeft dit wettelijke doel vertaald naar lokale uitgangspunten, te weten: Participatie en zelfredzaamheid zijn het doel; Eigen kracht van inwoners en hun omgeving zijn het vertrekpunt; Mogelijkheden van inwoners staan centraal; Vraag- en resultaatgericht werken in plaats van claim- en aanbodgericht werken; We hebben oog voor de totale context en niet alleen voor de individuen daarbinnen; Ontschotting en vermindering van de administratieve last. Hierbij gelden de volgende voorwaarden: Meedoen staat voorop; Voorkomen is beter dan genezen; Samen zorgen en leven als basis; Algemene voorzieningen gaan voor; Maatwerk voor inwoners die dit nodig hebben; Maatwerk wordt zoveel mogelijk dichtbij geleverd. Daar waar mogelijk zal maatschappelijke ondersteuning ‘ontwikkelingsgericht’ worden ingezet: mensen met beperkingen kunnen zich met een daartoe afgestemde ondersteuning positief ontwikkelen in hun mate van

-4-

1

zelfredzaamheid in de samenleving. Maatschappelijke ondersteuning op grond van de Wmo kán in de vorm van maatwerk worden verstrekt. Het college beoordeelt echter altijd eerst in hoeverre er andere mogelijkheden zijn om de beperkingen te doen verminderen of weg te nemen. Afwegingskader Ten aanzien van elke ondersteuningsvraag geldt hetzelfde afwegingskader. Het college beoordeelt in iedere situatie in hoeverre de cliënt in staat is om zijn beperkingen op eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met familiezorg, met hulp van andere personen uit zijn sociale netwerk te verminderen of weg te nemen. Daarnaast beoordeelt het college ook of algemene voorzieningen hiertoe kunnen leiden. Indien bovengenoemde oplossingen niet aanwezig zijn, kan het college maatwerk verstrekken. De wet gaat er van uit dat inwoners zoveel mogelijk een eigen verantwoordelijkheid dragen voor de wijze waarop zij hun leven inrichten en deelnemen aan het maatschappelijk leven. Er wordt meer gekeken naar de eigen kracht. En ook van inwoners mag worden verwacht dat zij elkaar naar vermogen daarin bijstaan. Tot die eigen verantwoordelijkheid van de inwoner behoort volgens de wetgever ook dat de inwoner een beroep doet op personen uit de huiselijke kring en of andere personen met wie de inwoner een sociale relatie onderhoudt – zijn eigen sociale netwerk – alvorens hij bij de gemeente aanklopt voor hulp. De regering heeft met de Wmo 2015 beoogd om de gegroeide vanzelfsprekendheid te doorbreken dat inwoners zich voor elke hulpvraag tot de overheid wenden. In de omslag die met de Wmo 2015 in gang wordt gezet, is het niet zonder 2 meer dat de overheid bij iedere hulpvraag bijspringt . Uitgangspunt is dat iedere inwoner eerst kijkt wat hij zelf kan doen, wat zijn sociale omgeving voor hem kan doen of wat hij zelf voor een ander kan doen. Van belang is dat hiermee niet uit het oog wordt verloren dat iedereen een beroep mág doen op de gemeente. Geen enkele cliënt wordt op voorhand, bijvoorbeeld op grond van inkomen of leeftijd, uitgezonderd van de toegang tot ondersteuning. Een ieder kan zich melden bij de gemeente met een ondersteuningsvraag (lees: melding). En waar noodzakelijk zal de gemeente ondersteunen. Algemene- en maatwerkvoorzieningen De wet gaat uit van het meer ontwikkelen en inzetten van algemene voorzieningen en het leveren van maatwerk waar nodig. In tegenstelling tot de Wmo 2007 bevat de wet dan ook een definitie van het begrip algemene voorziening. Het betreft een aanbod van diensten of activiteiten dat, zonder voorafgaand onderzoek naar de behoeften, persoonskenmerken en mogelijkheden van de gebruikers, toegankelijk is en dat is gericht op maatschappelijke ondersteuning. Voorbeelden van algemene voorzieningen in Dronten zijn de boodschappendienst, het openbaar vervoer, tafeltje-dekje en de was- en strijkservice. Op grond van de wet door de gemeente te bieden cliëntondersteuning betreft ook een algemene voorziening. Voor zowel algemene- als maatwerkvoorzieningen, kan een bijdrage in de kosten van de cliënt worden gevraagd. De wetgever heeft echter een uitzondering gemaakt ten aanzien van de door de gemeente te bieden cliëntondersteuning. Dit dient op grond van de wet kosteloos te worden aangeboden. De bijdrage voor maatwerk mag, in tegenstelling tot de bijdrage voor een algemene voorziening, inkomensafhankelijk zijn. Nadere regels hierover bevat het Uitvoeringsbesluit Wmo gemeente Dronten 2015. Deelgebieden De gemeente Dronten heeft haar gemeente opgedeeld in vijf deelgebieden. Het betreft de gebieden: a. Dronten-Midden; b. Dronten-West; c. Dronten-Zuid; d. Swifterbant; e. Biddinghuizen. Elk deelgebied kent een vast aantal begeleiders die verantwoordelijk zijn voor de toegang tot ondersteuning. Deze begeleiders werken ongebonden en onafhankelijk ten aanzien van voor maatschappelijke ondersteuning gecontracteerde dienstverleners of organisaties. Hoe de toegang en werkwijze binnen deze deelgebieden wordt vormgegeven, is nader beschreven in hoofdstuk 2.

1 2

Memorie van toelichting Wmo 2015, pagina 21. Hoewel dit onder de Wmo 2007 ook reeds het geval was, is dit uitgangspunt nu meer expliciet wettelijk verankerd.

-5-

Wettelijke uitgangspunten vertaald naar resultaten Zoals aangegeven spreekt de wet over het bieden van maatschappelijke ondersteuning aan personen die onvoldoende zelfredzaam zijn of onvoldoende in staat zijn tot participatie, waaronder ook het bieden van beschermd wonen en opvang. Deze algemene uitgangspunten verdienen afbakening middels onderstaande resultaten. Dit biedt duidelijkheid bij de vraag naar het al dan niet inzetten van maatschappelijke ondersteuning. De gemeente Dronten biedt maatwerk begeleiding ten aanzien van de zelfredzaamheid en participatie en heeft dit als volgt vertaald: 3 - het kunnen voeren van een gestructureerd huishouden ; - het begeleiden van een inwoner bij zijn verslechterde zelfredzaamheid en/of participatie; - het stabiliseren van de zelfredzaamheid en/of participatie van een inwoner; - het verbeteren van de zelfredzaamheid en/of participatie van een inwoner. Ten aanzien van de zelfredzaamheid en participatie geldt daarnaast ook dat de gemeente Dronten andersoortige voorzieningen in kan zetten, die de zelfredzaamheid en/of participatie vergroten. Denk hierbij aan het zorgen voor een schoon en leefbaar huis, vervoers- en/of woonvoorzieningen. Beschermd wonen (hoofdstuk 7) Beschermd wonen betreft het wonen in een accommodatie van een instelling met daarbij behorende toezicht en begeleiding, gericht op het bevorderen van zelfredzaamheid en participatie, het psychisch en psychosociaal functioneren, stabilisatie van een psychiatrisch ziektebeeld, het voorkomen van verwaarlozing of maatschappelijke overlast of het afwenden van gevaar voor de cliënt of anderen, bestemd voor personen met psychische of psychosociale problemen, die niet in staat zijn zich op eigen kracht te handhaven in de samenleving. Opvang (hoofdstuk 8) Opvang betreft het bieden van onderdak en begeleiding aan personen die de thuissituatie hebben verlaten, al dan niet in verband met risico’s voor hun veiligheid als gevolg van huiselijk geweld, en niet in staat zijn zich op eigen kracht te handhaven in de samenleving. Kortdurend verblijf Kortdurend verblijf betreft het ondersteunen van het sociaal netwerk van een inwoner met een aandoening, stoornis of beperking, door de inwoner kortdurend (maximaal 3 x 24 uur) te laten logeren zodat het sociaal netwerk weer op adem kan komen. Dit kortdurend verblijf wordt alleen ingezet indien: inwoner en zijn sociaal netwerk ook tezamen worden begeleid hoe om te gaan met de gevolgen van de aandoening, stoornis of beperking van de inwoner en met de eventuele veranderde situatie en/of relatie als gevolg van de aandoening, stoornis of beperking zodat inwoner en zijn sociaal netwerk op eigen kracht verder kan en extra zorg en reductie van kwaliteit van leven worden voorkomen. Hoe het college in voorkomende gevallen belangen weegt, volgt uit deze beleidsregels.

3

Waarmee niet bedoeld wordt dat op grond van de Wmo de ADL activiteiten worden overgenomen. De Wmo biedt indien noodzakelijk alleen begeleiding bij de uitvoering ADL activiteiten.

-6-

Hoofdstuk 2 – Procedurele bepalingen 2.1 Wettelijke bepalingen en toegang in Dronten Toegang betreft de weg die de inwoner bewandelt om een algemene voorziening of maatwerk te krijgen. De Wmo bevat een aantal wettelijk voorgeschreven bepalingen ten aanzien van de te volgen procedure. Zie artikel 2.3.2 en artikel 2.3.5 Wmo 2015. De verordening beschrijft in hoofdstuk 1 en 2 vervolgens het proces van de toegang tot diverse vormen van maatschappelijke ondersteuning binnen de gemeente Dronten. De gemeente Dronten is in het kader van maatwerk met partijen tot een overeenkomst toegang en werkwijze gekomen. 2.2 Overeenkomst toegang en werkwijze gemeente Dronten De toegang en werkwijze rondom maatschappelijke ondersteuning is in Dronten vastgelegd in de overeenkomst Toegang en werkwijze met betrokken dienstverleners. Uit deze overeenkomst blijkt dat er binnen het Sociaal domein vier verschillende vragen kunnen worden gesignaleerd. 1. Enkelvoudige vraag Het betreft een vaak zelfstandig oplosbaar vraagstuk, nagenoeg alle leefgebieden zijn stabiel. Zo nodig met lichte ondersteuning van Begeleider en/of Dienstverlener, waar nodig volgt een plan van aanpak in combinatie met een aanvraag en een besluit. 2. Meervoudige vraag Het betreft een vaak zelfstandig oplosbaar vraagstuk, bepaalde leefgebieden zijn instabiel. Zo nodig met lichte ondersteuning van Begeleider en/of Dienstverlener, waar nodig volgt een plan van aanpak in combinatie met aanvraag en een besluit. Aandachtspunt is samenhang. 3. Multiprobleem vraag Het gaat om een complex(er) vraagstuk, welke meer aandacht vergt en waarbij sprake is van samenhangende inzet van specifieke combinaties van Begeleider en Dienstverlener(s). Meerdere leefgebieden zijn instabiel. Begeleider (waar nodig Interventieteam) en inwoner stellen een plan van aanpak op leidend tot een aanvraag en besluit. 4. Crisis Crisis situaties betreft situaties waarin (al dan niet direct (24/7) wordt opgeschaald naar specifieke Hulp en zo spoedig mogelijk als de situatie het toelaat, wordt afgeschaald naar Toegang & Werkwijze (Interventieteam of Begeleider). Enkelvoudige en meervoudige vragen worden door de begeleider in het deelgebied zelfstandig afgehandeld. Meervoudige vragen die elkaar beïnvloeden worden integraal opgepakt (1 gezin, 1 plan, 1 regisseur). Hiervoor 4 wordt waar nodig een Ronde Tafel georganiseerd . Vervolgens komt de begeleider tot een plan van aanpak waarin relevante, specifieke afspraken met betrekking tot de te leveren diensten worden opgenomen. Multiproblemsituaties Van belang is dat multiproblemproblematiek waar nodig wordt opgeschaald naar het Interventieteam. En voor crisissituaties geldt dat wordt opgeschaald naar de regionale crisisdienst/AMHK. Indien mogelijk wordt de begeleider uit het deelgebied weer bij de situatie betrokken. 2.3 Het Proces De wet schrijft voorafgaand aan eventuele inzet van ondersteuning, een melding, een gesprek, onderzoek en een aanvraag voor. Ten aanzien hiervan heeft de wet een aantal eisen geformuleerd, zie artikel 2.3.2 t/m 2.3.5 en artikel 2 t/m 6 Wmo van de Wmo verordening 2015 gemeente Dronten.

4

Op initiatief van een begeleider georganiseerde bijeenkomst, waarin begeleider(s) en relevante betrokken dienstverlener(s) hun inzet met betrekking tot inwoner in het kader van meervoudige en multiprobleemvragen afstemmen.

-7-

2.3.1. Melding Een inwoner kan bij het begeleidersteam in het deelgebied een melding doen. Dit begeleidersteam ondersteunt de inwoner ook bij zijn melding richting gemeente (cliëntondersteuning). Een melding door de inwoner wordt geregistreerd en schriftelijk bevestigd. Voorafgaand aan het onderzoek worden alle van belang zijnde en toegankelijke gegevens verzameld (het vooronderzoek, artikel 4 Verordening Maatschappelijke Ondersteuning gemeente Dronten 2015) en vervolgens wordt er zo spoedig mogelijk een gesprek ingepland. 2.3.2. Onderzoek Na de melding van de inwoner dient de begeleider zo spoedig mogelijk, maar uiterlijk binnen zes weken, een onderzoek uit te voeren. Hierbij dient de inwoner de mogelijkheid geboden te worden om binnen zeven dagen na de melding een persoonlijk plan te overhandigen, waarin hij aangeeft welke maatschappelijke ondersteuning naar zijn idee het meest is aangewezen (artikel 4 lid 4 Wmo verordening 2015 gemeente Dronten). De begeleider onderzoekt vervolgens de behoeften, persoonskenmerken en voorkeuren van de cliënt, het gewenste resultaat van het verzoek om ondersteuning, de mogelijkheden om op eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met mantelzorgzorg, of met hulp van andere personen uit zijn sociale netwerk en/of door gebruikmaking van algemeen gebruikelijke- of algemene voorzieningen, de zelfredzaamheid en/of participatie te verbeteren of te voorkomen dat de cliënt een beroep moet doen op maatwerk. Er wordt uiteraard ook afgewogen in hoeverre er mogelijkheden zijn om door middel van andere voorzieningen of door samen met zorgverzekeraars en zorgaanbieders als bedoeld in Zorgverzekeringswet en andere partijen op het gebied van publieke gezondheid, jeugdhulp, onderwijs, welzijn, wonen, werk en inkomen, te voorzien in de behoefte aan maatschappelijke ondersteuning. Na afronding van het onderzoek dient de begeleider een schriftelijke weergave van de uitkomsten van het onderzoek te verstrekken. Dit plan van aanpak kan dienen als aanvraagformulier. Indien uit het onderzoek volgt dat de inwoner aangewezen is op andere vormen van ondersteuning, vormen die niet op grond van de Wmo geboden kunnen worden, dan wordt dit aan de inwoner medegedeeld. Het college dient vervolgens binnen twee weken na ontvangst van de aanvraag te beslissen. 2.3.3. Advisering en meewerken aan het onderzoek Nu de doelgroep van de Wmo ten aanzien van de Wmo 2007 is uitgebreid en het hierbij vaak zwaardere problematiek betreft, zal er naar alle waarschijnlijkheid nog vaker een beroep gedaan worden op medisch adviseurs teneinde de situatie van de cliënt in kaart te brengen. Dit borgt de zorgvuldigheid en leidt tot een overwogen beslissing. In bepaalde situaties is het noodzakelijk om onafhankelijk vast te laten stellen of er sprake is van een medische noodzaak voor de gevraagde ondersteuning. 

De persoon met ondersteuningsvraag dient mee te werken aan dit medisch onderzoek, zodat het college tot een juiste beoordeling kan komen. Uit de jurisprudentie blijkt dat indien een aanvrager geen medewerking verleent de aanvraag afgewezen mag worden op grond van de onmogelijkheid voldoende onderzoek te doen, mits het inderdaad zo is dat zonder dit onderzoek de medische noodzaak niet vast te stellen is. Het college beoordeelt het medisch advies en neemt dit mee als grondslag voor het door haar te nemen besluit.



Ten tijde van het onderzoek dient de persoon met hulpvraag het college te voorzien van voldoende gegevens die het mogelijk maken de aanvraag te beoordelen. Hierbij kan gedacht worden aan medische, maar ook aan financiële gegevens of aan medische indicatiegegevens op grond van de Wet langdurige zorg. Bij medische gegevens komt het vaak voor dat informatie van de behandelende sector noodzakelijk is. Dit kan – zeker als dit schriftelijk dient te geschieden - geruime tijd in beslag nemen. Dat werkt vertragend op de doorlooptermijn van de aanvraag. Ook in dit soort situaties kan met inschakeling van de aanvrager vaak sneller over de benodigde gegevens beschikt worden, met name indien de aanvrager aangeeft welk (grote) belang hij heeft bij het verstrekken van de gevraagde

-8-

informatie aan de medische adviseur. Van belang is dat het opvragen van medische gegevens bij de behandelende sector uitsluitend plaats mag vinden met toestemming van de aanvrager. Daarbij dient in de verklaring opgenomen te worden welke adviserende arts de gegevens opvraagt, bij welke behandelaren de gegevens opgevraagd worden, om welke gegevens het gaat en met welk doel. Hierbij geldt dat de Wet bescherming persoonsgegevens en hoofdstuk 5 van de Wmo 2015 te allen tijde in acht worden genomen. 2.3.4. Besluit De gemeente neemt het besluit of de inwoner al dan niet in aanmerking komt voor maatwerk. De inwoner komt in aanmerking voor maatwerk als deze naar het oordeel van de gemeente onvoldoende zelfredzaam is of onvoldoende in staat is om maatschappelijk te participeren, en andere oplossingen hiertoe onvoldoende bij kunnen dragen. 2.3.5. Plan van aanpak en uitvoering De inwoner die in aanmerking komt voor maatwerk begeleiding heeft keuzevrijheid voor wat betreft de in te zetten gecontracteerde dienstverleners. Samen met de begeleider komt de inwoner tot een keuze voor deze dienstverleners, welke keuze vervolgens wordt vastgelegd in het plan van aanpak. Dit plan van aanpak vormt de basis voor de indicatie. De gemeente gunt de opdracht tot levering van maatwerk vervolgens aan een dienstverlener of een combinatie van dienstverleners die maatwerk conform het besluit en het plan van aanpak gaan uitvoeren. Het plan van aanpak betreft een door een inwoner en begeleider gezamenlijk opgesteld afsprakenkader over de inzet van inwoner, zijn sociaal netwerk, algemene voorzieningen en maatwerk door partijen om inwoner zo zelfredzaam mogelijk te laten participeren. Het plan van aanpak biedt op het gebied van maatwerk begeleiding een bandbreedte zodat partijen bij hun inzet flexibel kunnen inzetten naar behoefte. Als nodig of wenselijk wordt bij het opstellen van het plan van aanpak de expertise van een specialist ingebracht. 2.3.6. Spoedeisende gevallen In spoedeisende gevallen gaat het college onverwijld over tot het verstrekken van een tijdelijke maatwerkvoorziening, in afwachting van de uitkomsten van het onderzoek. De noodzaak om een tijdelijk maatwerk te verstrekken, zal slechts in bijzondere situaties aanwezig zijn. Als de inwoner in een situatie verkeert waarin uitstel van een maatregel niet mogelijk is, dient het college daarnaar te handelen en de inwoner in afwachting van de uitkomst van het onderzoek en de aanvraag tegemoet te komen. Logischerwijs lenen niet alle situaties zich voor het verstrekken van een tijdelijke maatwerkvoorziening. Uitgezonderd zijn verstrekkingen die naar verloop van tijd onherstelbaar zijn. Het niet tijdig – dat wil zeggen niet onverwijld – nemen van een beslissing tot verstrekking van een tijdelijke maatwerkvoorziening is een fictieve weigering, waartegen de inwoner op grond van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) bezwaar (al dan niet gepaard gaande met een verzoek om een voorlopige voorziening) en beroep kan aantekenen. 2.3.7. Pgb Als gebleken is dat maatwerk het goedkoopst passende resultaat is, dient de keuze voor een persoonsgebonden budget (Pgb) aan de cliënt te worden medegedeeld en uitgelegd. Zie hoofdstuk 3 voor de voorwaarden rondom het verstrekken van een Pgb. Indien het de toekenning van een Pgb betreft, draagt het college zorg voor overheveling van het budget aan de SVB en verzending van de beschikking aan de SVB. 2.3.8. Herziening, intrekking en terugvordering

-9-

De inwoner dient het college te allen tijde op de hoogte te stellen van gewijzigde feiten en omstandigheden die van invloed kunnen zijn op het recht op maatschappelijke ondersteuning. Dit kan gaan om een verbetering of verslechtering van de gezondheidssituatie, gezinsuitbreiding of bijvoorbeeld een verhuizing. Artikel 2.3.10 lid 1 van de wet en artikel 13 lid 2 en lid 3 van de Wmo verordening gemeente Dronten 2015 bepalen wanneer een reeds toegekende voorziening kan worden herzien of ingetrokken. Het college heeft als gevolg hiervan ook bevoegdheden tot terugvordering, zie artikel 2.4.10 van de wet en artikel 13 lid 4 tot en met 6 van de verordening.

- 10 -

Hoofdstuk 3 – Maatwerk: verstrekkingswijzen en bijdragen 5

Ondersteuning op grond van de Wmo kan op verschillende wijze(n) plaatsvinden. Zoals eerder aangegeven, verdienen algemene voorzieningen vanwege het laagdrempelige karakter, zoveel mogelijk de voorkeur. Indien gebruikmaking van een algemene voorziening niet leidt tot een passend resultaat en ook andere oplossingen uit het afwegingskader onvoldoende gebleken zijn, kan het college overgaan tot het verstrekken van een maatwerkvoorziening. Maatwerk is mogelijk in natura of in de vorm van een persoonsgebonden budget (Pgb). 3.1 Wettelijke bepalingen De wet biedt de mogelijkheid om een maatwerkvoorziening in natura te bieden of over te gaan tot verstrekking van een Pgb. De wet definieert een maatwerkvoorziening als een op de behoeften, persoonskenmerken en mogelijkheden van een persoon afgestemd geheel van diensten, hulpmiddelen, woningaanpassingen en andere maatregelen: 1. ten behoeve van zelfredzaamheid, daaronder begrepen kortdurend verblijf in een instelling ter ontlasting van de mantelzorger, het daarvoor noodzakelijke vervoer, alsmede hulpmiddelen, woningaanpassingen en andere maatregelen; 2. ten behoeve van participatie, daaronder begrepen het daarvoor noodzakelijke vervoer, alsmede hulpmiddelen en andere maatregelen; 3. ten behoeve van beschermd wonen en opvang. 3.2. Maatwerk in de vorm van een persoonsgebonden budget Artikel 2.3.6. betreft de bij wet gestelde mogelijkheid van Pgb. Artikel 8 van de Wmo verordening gemeente Dronten 2015 bevat nadere regels omtrent het verstrekken van een Pgb. Anders dan onder de Wmo 2007 het geval was, wordt een Pgb niet langer uitbetaald op rekening van de cliënt. Het Pgb vindt plaats onder trekkingsrecht. Dit betekent dat het college het Pgb op de rekening van de Sociale Verzekeringsbank (SVB) stort, zodat de SVB, na diverse checks, de betalingen vervolgens aan de zorgverlener of zorginstelling verricht. Zowel de inwoner (budgethouder) als de gemeente krijgt inzicht in de besteding van het Pgb en zij ontvangen overzichten, waarin duidelijk wordt hoeveel van het Pgb waaraan is besteed en wat er nog van over is. Na afloop van ieder kalenderjaar verstrekt de SVB 6 een totaaloverzicht van de bestedingen. Niet bestede bedragen worden teruggestort aan de gemeente. Voor 2015 geldt dat eenmalig uit te keren Pgb’s zijn uitgezonderd van het trekkingsrecht. Hieronder het geldende afwegingskader ten aanzien van maatwerk in de vorm van een Pgb. Afwegingskader 1. .De inwoner dient zich gemotiveerd op het standpunt te stellen dat hij de maatwerkvoorziening als persoonsgebonden budget wenst te krijgen. De begeleider beoordeelt vervolgens of het Pgb, meer dan een voorziening in natura, bijdraagt aan het versterken of het behoudt van de regie. Er kan bijvoorbeeld sprake zijn van niet goed inplanbare zorg, op onregelmatige tijden of op veel kortere momenten per dag geboden dient te worden of op verschillende locaties moet worden geleverd. Een Pgb kan ook tot een beter resultaat leiden, indien de cliënt is aangewezen op meerdere vormen van ondersteuning en het gewenst is het aantal aanbieders terug te brengen. 2. De begeleider beoordeelt vervolgens of de cliënt op eigen kracht voldoende in staat is te achten tot een redelijke waardering van zijn belangen ter zake dan wel met hulp uit zijn sociale netwerk of van zijn

5

Indien een persoon in aanmerking komt voor een algemene voorziening is officieel geen sprake van verstrekking, omdat hiervoor door de gemeente geen toekenningsbeschikking wordt afgegeven. 6 Sociale Verzekeringsbank, brochure Trekkingsrecht in het Pgb vanaf 2015, augustus 2014.

- 11 -

vertegenwoordiger en in staat is te achten de aan een Pgb verbonden taken op verantwoorde wijze uit te voeren. De begeleider beoordeelt in het kader van bovenstaande of er bezwaren bestaan tegen verstrekking van een Pgb. Indien dit het geval is, wordt geen Pgb verstrekt. Voorkomen dient te worden dat een Pgb wordt verstrekt aan personen die daarmee niet om kunnen gaan, bijvoorbeeld wegens gebleken frauduleusheid van de inwoner, of ernstige schuldenproblematiek en het ontbreken van een wettelijke vertegenwoordiger kan het gaan om bezwaren van algemene aard. Het college beoordeelt of het Pgb zal worden aangewend voor een ondersteunings- of bemiddelingsbureau. Het Pgb voorziet namelijk niet in het financieren van de kosten van een vertegenwoordiger, zoals een bemiddelingsbureau. Tevens wordt onderzocht of het Pgb wordt aangewend voor bekostiging van een algemeen gebruikelijke voorziening. En ook dient voorkomen te worden dat de inwoner die is aangewezen op maatschappelijke ondersteuning het Pgb besteed aan een persoon welke tot zijn leefeenheid behoort die feitelijk gebruikelijke hulp op zich moet nemen, maar daartoe niet in staat is wegens overbelasting of dreigende overbelasting. Hier voor is het Pgb niet bedoeld. 3. De begeleider beoordeelt daarnaast in hoeverre de kosten van het Pgb hoger zijn dan de door het college te kunnen verstrekken voorziening in natura. Het college zal het Pgb weigeren voor zover dit de kosten van de voorziening in natura te boven gaat. 4. Naast deze uitzonderingen komt het voor dat bij een aanvrager met een zeer progressief ziektebeeld al op voorhand vast staat dat binnen korte tijd vervanging van de voorziening nodig is, wellicht daarna weer. Het is dan ook de vraag of deze situatie zich wel leent voor een Pgb. Dit zal per situatie beoordeeld dienen te worden. Er dient immers steeds sprake te zijn van een langdurige noodzaak tot ondersteuning. 5. Naar het oordeel van de begeleider dient gewaarborgd te zijn dat diensten, hulpmiddelen, woningaanpassingen en andere maatregelen die tot de maatwerkvoorziening behoren veilig, doeltreffend en cliëntgericht worden verstrekt. De begeleider weegt ook af in hoeverre de diensten, hulpmiddelen, woningaanpassingen en andere maatregelen in redelijkheid geschikt zijn voor het doel waarvoor het Pgb wordt verstrekt. 6. De inwoner (budgethouder) krijgt zelf de regie over de geleverde maatschappelijke ondersteuning en tevens krijgt hij de verantwoordelijkheid voor de geleverde ondersteuning. De begeleider kan periodiek in gesprek gaan met de cliënt (budgethouder) over de behaalde resultaten met het Pgb. 7. De omvang van het Pgb is vastgelegd in het Uitvoeringsbesluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Dronten 2015. 3.3. Persoonsgebonden budget voor ondersteuning vanuit het sociale netwerk Op grond van artikel 2.3.6. lid 2 van de wet en artikel 15 lid 5 van de Wmo verordening gemeente Dronten 2015 kan een Pgb ook worden verstrekt voor het betrekken van ondersteuning van een persoon die behoort tot het sociale netwerk. Tot het sociale netwerk worden gerekend de personen uit de huiselijke kring en andere personen met wie de inwoner een sociale relatie onderhoudt. Met dat laatste worden personen bedoeld met wie de cliënt regelmatig contacten onderhoudt, zoals mantelzorgers, buren, (mede)leden van een vereniging etc. Uitgangspunt bij uitvoering van de maatschappelijke ondersteuning door het sociale netwerk is dat er toegewerkt wordt naar een niveau waarin de persoon met hulpvraag voldoende zelfredzaam is en voldoende kan participeren. Dat wil zeggen dat de persoon mee kan doen aan de samenleving. Indien het sociale netwerk hiertoe tijdelijk kan ondersteunen, kan het college overwegen hiervoor een Pgb te verstrekken. Een argument kan bijvoorbeeld zijn dat de mantelzorger minder gaat werken om de benodigde hulp te kunnen bieden. De wetgever is van mening geweest dat inzet van het sociaal netwerk waardevol is, en zij acht het wenselijk dat beloning daarvan met een persoonsgebonden budget beperkt blijft tot die gevallen waarin dit aantoonbaar tot betere en effectievere ondersteuning leidt en aantoonbaar doelmatiger is. Zo kan

- 12 -

ondersteuning voor een kind in een gezinssituatie door ouders vaak beter georganiseerd worden via een Pgb dan via bijvoorbeeld professionele zorg vanuit een zorgorganisatie. De ouders hebben vaak meer grip op en regie over de zorgmomenten en zo kan de ondersteuning beter worden afgestemd op de dagelijkse gang van zaken in het gezin. Het dient hierbij wel te gaan om boven gebruikelijke vormen van ondersteuning. Het college verstrekt geen Pgb voor ondersteuning welke echtgenoten, ouders, inwonende kinderen of andere huisgenoten elkaar naar algemeen aanvaarde opvattingen in alle redelijkheid geven. Het college is echter, zoals hierboven aangegeven, van mening, dat ondersteuning door het sociale netwerk zoveel mogelijk gericht dient te zijn op een verbetering van de situatie. Als de inzet van andere ondersteuningsvormen, dat wil zeggen gebruikmaking van algemeen gebruikelijke- of algemene voorzieningen, dit eerst mogelijk maken, dan wordt van de persoon met beperkingen verwacht hiervan gebruik te maken. In situaties waar dit mogelijk is, hecht het college belang aan ontwikkelingsgerichtheid en leerbaarheid. Hieronder volgt het geldende afwegingskader dat gehanteerde wordt om al dan niet tot verstrekking van een Pgb voor ondersteuning vanuit het sociale netwerk over te gaan. Afwegingskader 1. De inzet van ondersteuning door een persoon/personen uit het sociale netwerk dient te leiden tot betere en effectievere ondersteuning dan de inzet van ondersteuning door een professional. 2. De zorg die de persoon uit het sociale netwerk verricht valt niet onder de gebruikelijke hulp die van de persoon verwacht wordt. Er dient sprake te zijn van bovengebruikelijke hulp. 3. Indien de beperkingen door middel van gebruikmaking van andere ondersteuningsvormen, bijvoorbeeld algemeen gebruikelijke- of algemene voorzieningen doen verminderen of wegnemen en hiermee dus een gewenst niveau van zelfredzaamheid of participatie bereikt kan worden, wordt van de persoon met beperkingen verwacht hiervan gebruik te maken. Dit betekent dat geen Pgb zal worden verstrekt voor ondersteuning vanuit het sociale netwerk. Het kan voorkomen dat een persoon met beperkingen reeds lange tijd gewend is om ondersteund te worden door personen uit zijn sociale netwerk. Dit doet echter niet af aan bovenstaande. Vanuit de Wmo wordt maatschappelijke ondersteuning geboden, indien voorliggende oplossingen niet passend gebleken zijn. Hierbij dient in ogenschouw te worden genomen dat voorliggende oplossingen die door de cliënt als niet wenselijk beschouwd worden, niet per definitie betekenen dat deze niet tot een gewenst resultaat leiden. Hier dient een objectieve beoordeling aan ten grondslag te liggen. 3.4. Maatwerk gemeente Dronten Maatwerk wordt geboden indien de inwoner niet in staat is om op eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met hulp van mantelzorgers of andere personen uit het sociale netwerk, door gebruikmaking van algemeen gebruikelijkeen algemene voorzieningen zijn beperkingen te verminderen of weg te nemen. 3.4.1. Maatwerk begeleiding Een op de behoeften, persoonskenmerken en mogelijkheden van een inwoner afgestemd geheel van diensten voor begeleiding ten behoeve van de zelfredzaamheid en/of participatie en het daarvoor noodzakelijke vervoer. Alles met het oog op het zo lang mogelijk in de eigen leefomgeving kunnen blijven wonen. Maatwerk begeleiding is gericht op een schoon en leefbaar huis en/of het begeleiding van een inwoner bij verslechterde zelfredzaamheid en/of participatie, of het stabiliseren van de zelfredzaamheid en/of participatie van een inwoner, of het verbeteren van de zelfredzaamheid en/of participatie van een inwoner. Maatwerk begeleiding kan bijvoorbeeld bestaan uit de volgende activiteiten: het ondersteunen bij het voeren van een gestructureerd huishouden, het begeleiden van een inwoner bij zijn persoonlijke verzorging (met de handen op de rug, niet zijnde persoonlijke verzorging), het oefenen met vaardigheden zodat een inwoner zo goed mogelijk en zo veel mogelijk op eigen kracht kan deelnemen aan de samenleving op het gebied van onder andere eenvoudige en complexe taken en activiteiten, praktische problemen die buiten de dagelijkse routine

- 13 -

vallen, het beheren van (huishoud)geld en het uitvoeren van de administratie, gebruik van het openbaar vervoer, contact en communicatie in de persoonsgebonden sociale omgeving, communicatie tussen een inwoner met auditieve beperking en zijn sociale netwerk. 3.4.2 Maatwerk anderszins Overige ondersteuning in de vorm van maatwerk kan bijvoorbeeld bestaan uit het verstrekken van een vervoersvoorziening in de vorm van een rolstoel of een scootmobiel. Maar ook de taxipas om met het collectief vervoer te reizen is maatwerk. Dit geldt ook voor bijvoorbeeld woningaanpassingen. Het gaat hier om de zogeheten oude Wmo- taken, die met invoering van de nieuwe Wmo gecontinueerd worden. 3.5 Bijdrage voor gebruikmaking van algemene- en maatwerkvoorzieningen Bij gebruikmaking van een algemene- of maatwerkvoorziening (in natura of Pgb), met uitzondering van de rolstoel, cliëntondersteuning en de 24 uurs hulp op afstand, is de persoon met hulpvraag een bijdrage verschuldigd op grond van artikel 2.1.4. lid 1 sub b van de wet en artikel 11 Wmo verordening gemeente Dronten 2015. Nadere regels omtrent de te betalen bijdrage zijn opgenomen in het Uitvoeringsbesluit Wmo gemeente Dronten 2015. Uitzondering betreft het collectief vervoer. Bij gebruikmaking van het collectief vervoer geldt dat een ritbijdrage wordt verlangd. Indien over wordt gegaan tot verstrekking van een maatwerkvoorziening wordt ook onderzocht en medegedeeld of de cliënt een bijdrage in de kosten verschuldigd is. Het is van belang dat dit tijdig, dat wil zeggen na afronding van de onderzoeksfase, aan de inwoner wordt medegedeeld.

3.6 Tegemoetkoming wegens meerkosten Het college kan ook een tegemoetkoning wegens meerkosten verstrekken. Deze verstrekkingsvorm betreft geen maatwerkvoorziening in natura of in de vorm van een Pgb, maar een tegemoetkoming wegens door de cliënt als gevolg van zijn of haar beperkingen te maken meerkosten. Het gaat om meerkosten wegens het moeten verhuizen, of meerkosten wegens extra gebruik van de eigen auto/taxi ten opzichte van de periode voordat de beperkingen ontstonden. In het Uitvoeringsbesluit Wmo gemeente Dronten 2015 is opgenomen welke forfaitaire bedragen het college kan verstrekken.

- 14 -

Hoofdstuk 4 – Afwegingskader Een inwoner komt in aanmerking voor een maatwerkvoorziening ondersteuning van de beperkingen in de zelfredzaamheid of participatie die de inwoner ondervindt, voor zover de inwoner deze beperkingen naar het oordeel van het college niet: a. Op eigen kracht; b. Met gebruikelijke hulp; c. Met mantelzorg of met hulp van andere personen uit zijn sociaal netwerk; d. Met gebruikmaking van voorzieningen die voor de inwoner algemeen gebruikelijk worden geacht; dan wel e. Met gebruikmaking van algemene voorzieningen kan verminderen of wegnemen. Bij elke ondersteuningsvraag hanteert het college in beginsel hetzelfde algemene afwegingskader. Uit dit afwegingskader blijkt dat het college eerst beoordeelt in hoeverre andere wetgeving, eigen kracht, gebruikelijke hulp, mantelzorg, het sociale netwerk, algemeen gebruikelijke voorzieningen of algemene voorzieningen 7 kunnen leiden tot het verminderen of het wegnemen van de beperkingen. Dit betekent dat elke hulpvraag vanuit dezelfde invalshoek wordt benaderd en meldingen op identieke wijze worden onderzocht. Van belang is echter dat persoonskenmerken, behoeften en voorkeuren van de cliënt altijd een nadrukkelijke rol spelen 8 binnen dit onderzoek . Ogenschijnlijk dezelfde situaties kunnen bij nader onderzoek naar de omstandigheden waarin de cliënt verkeert, leiden tot verschillende oplossingen. Hieronder een nadere uitwerking van dit algemene afwegingskader. 1. Eigen kracht Kunnen de beperkingen worden verminderd of weggenomen op eigen kracht, waaronder eigen oplossingen. Het college beoordeelt in hoeverre de cliënt op eigen kracht in staat is om zijn beperkingen te verminderen of weg te nemen. Hiermee wordt bedoeld het organiseren en realiseren van eigen oplossingen. Voorbeelden: De cliënt is wegens zijn of haar beperkingen niet langer in staat om staand af te wassen. Indien zittend afwassen het uitvoeren hiervan echter wel mogelijk maakt, mag van de cliënt worden verwacht om zijn of haar werkzaamheden hierop aan te passen. Indien gevraagd wordt om in aanmerking te komen voor een woningaanpassing, maar een herindeling van het meubliair maakt het kunnen wonen in een geschikt huis nog mogelijk, dan geldt ook dat dit prevaleert boven maatschappelijke ondersteuning op grond van de Wmo. Een cliënt die een beroep doet op begeleiding omdat er beperkingen zijn ten aanzien van het bijhouden en het nakomen van zijn of haar gemaakte afspraken, wordt allereerst verwezen naar een agenda beheersysteem op de eventueel aanwezige computer/laptop of naar een agenda app zoals te downloaden via de eventueel in het bezit zijnde smartphone. 2. Gebruikelijke hulp Kunnen de beperkingen worden verminderd of weggenomen met gebruikelijke hulp? Het college beoordeelt bij elke hulpvraag of er sprake is van gebruikelijke hulp. Onder gebruikelijke hulp wordt verstaan hulp die naar algemeen aanvaarde opvattingen in redelijkheid mag worden verwacht van de echtgenoot, ouders, inwonende kinderen of andere huisgenoten. Voor gebruikelijke hulp wordt als regels geen maatschappelijke ondersteuning verleend. In onze samenleving wordt het normaal geacht dat de inwonende partner, ouders, kinderen of andere huisgenoten waar nodig en mogelijk hun rol nemen in het huishouden, zeker daar waar er sprake is van een huisgenoot met een beperkte zelfredzaamheid. Of er sprake is van inwonendheid wordt naar de concrete feitelijke situatie beoordeeld. Bij het beoordelen of er sprake is van gebruikelijke hulp is het van belang om toeval en willekeur te voorkomen. Het hangt af van de sociale relatie welke zorg mensen elkaar moeten bieden,

7 8

Zie artikel 1.2.1 sub a Wmo. Zie artikel 2.3.2 lid 4 Wmo.

- 15 -

Als het gebruikelijk is dat mensen elkaar in een bepaalde situatie zorg bieden, bijvoorbeeld ouders aan hun kinderen, is dat niet vrijblijvend met betrekking tot maatschappelijke ondersteuning. Per situatie zal dan ook beoordeeld moeten worden in hoeverre de persoon waarmee de persoon met beperking een huishouden voert, daadwerkelijk in staat is tot het verlenen van gebruikelijke hulp. Als er sprake is van een zeer korte levensverwachting, zal dit een reden kunnen zijn om geen gebruikelijke hulp van toepassing. Echtgenoten/ouders/huisgenoten Van echtgenoten, ouders en huisgenoten (18+) mag in beginsel worden verwacht dat zij naast bezigheden zoals als een fulltime baan of fulltime studie in staat worden geacht tot het verrichten van gebruikelijke hulp. Dit kan bijvoorbeeld gaan om het verrichten van huishoudelijke werkzaamheden, het schoonmaken van de woning, maar ook om het bieden van begeleidingshandelingen die meelopen in het normale patroon van dagelijkse begeleiding van ouders aan een kind. Als er sprake is van fysieke afwezigheid van de huisgenoot gedurende 5 dagen of nachten en de huisgenoot is op die momenten niet in staat om gebruikelijke hulp te verlenen, zullen de niet uitstelbare taken worden overgenomen. Bij het overnemen van huishoudelijke taken betekent dit dat schoonmaakwerkzaamheden die niet kunnen blijven liggen op grond van de Wmo overgenomen kunnen worden. Van de huisgenoot wordt vervolgens verwacht om de uitstelbare taken te verrichten zodra hij niet langer afwezig is. Kinderen Wanneer het gebruikelijke hulp door een inwonend kind betreft, is het van belang dat acht wordt geslagen op het vermogen van het desbetreffende kind wat betreft het verrichten van licht huishoudelijk werk. Er is een zorgvuldige afweging vereist, waarbij rekening wordt gehouden met wat op een bepaalde leeftijd als bijdrage van een kind verwacht mag worden, de ontwikkelingsfase van het specifieke kind en het feitelijke vermogen van het desbetreffende kind om een bijdrage te leveren. De inzet van kinderen mag echter nooit ten koste gaan van hun welbevinden en ontwikkeling, waaronder schoolprestaties. Tot 18 jaar mag in algemene zin echter van kinderen worden verwacht dat zij hun bijdragen leveren door bijvoorbeeld hun eigen kamer schoon te houden en/of door hand- en spandiensten te verrichten, zoals het doen van (kleine) boodschappen, het helpen bij de afwas. Begeleiding Bij begeleiding is het noodzakelijk onderscheid te maken tussen kortdurende en langdurige situaties. Hoofdregels: 1. Als er sprake is van een kortdurende situatie, wordt van de echtgenoot, ouder of inwonende huisgenoot verwacht gebruikelijke hulp te verlenen voor die periode. Het gaat hierbij doorgaans om een periode van maximaal 3 maanden. 2. Als er sprake is van een chronische situatie, wordt van de echtgenoot, ouder of inwonende huisgenoot verwacht gebruikelijke hulp te verlenen voor zover dit geschiedt op basis van algemeen aanvaarde maatstaven.

Het gaat hierbij om: - het bieden van begeleiding op het gebied van de maatschappelijke participatie; - het begeleiden van de cliënt bij het normaal maatschappelijk verkeer binnen de persoonlijke levenssfeer zoals het bezoeken van familie/vrienden, huisarts enzovoort; - het bieden van hulp bij of het overnemen van taken die bij een gezamenlijk huishouden horen, zoals het doen van de administratie. Van de persoon zonder beperkingen mag worden verwacht deze taken over te nemen indien de cliënt hiertoe wegens zijn beperkingen niet langer in staat is. Ook het leren omgaan door derden, zoals familie en vrienden, met de persoon met beperkingen (waarmee ook wordt bedoeld kinderen met beperkingen) valt onder gebruikelijke hulp.

- 16 -

Ouders-kinderen: Betreft het gebruikelijke hulp van ouders aan kinderen, dan dient het college te beoordelen in hoeverre de hulp in vergelijking tot gezonde kinderen van dezelfde leeftijdscategorie substantieel wordt overschreden. De gebruikelijke hulp van een ouder aan de begeleiding van een kind wordt gesteld op de omvang van de begeleiding die voor een kind van die leeftijd noodzakelijk is binnen de bandbreedte van het normale ontwikkelingsprofiel. Ouderlijk toezicht ten aanzien van kinderen is gebruikelijke hulp. Kinderen (met of zonder ziekte of handicap) hebben ouderlijk toezicht nodig. Dit toezicht wordt anders naarmate een kind zich ontwikkelt. Boven gebruikelijke begeleiding komt bij kinderen tot 3 jaar zelden voor. Kinderen in deze leeftijd hebben volledige verzorging en begeleiding van een ouder nodig. Toch kan er sprake zijn van boven gebruikelijk toezicht. Boven gebruikelijk toezicht is toezicht dat nodig is wegens de aandoeningen, stoornissen, of beperkingen van het kind en is aanvullend op gebruikelijk ouderlijk toezicht. Het ziet bijvoorbeeld op toezicht en aansturen op gedrag vanwege een aandoening, stoornis of beperking of op het bieden van fysieke zorg zodat tijdig kan worden ingegrepen bij bijvoorbeeld complicaties bij een ziekte. Er dient altijd gekeken te worden naar wat aan tijdsbesteding bij die activiteit bij een gezond persoon gebruikelijk is. Daarbij omvat gebruikelijke hulp de hulp die iedereen nodig heeft (hulp bij het wassen, eten en dergelijke). Het kan soms ook gaan om hulp die niet standaard aan kinderen wordt geboden, zoals het geven van medicijnen of het injecteren. Van boven gebruikelijke hulp is sprake indien personen elkaar bij ziekte of handicap langdurig meer hulp bieden dan binnen de sociale relatie gewoon is. Voorbeelden: Indien een cliënt als gevolg van zijn of haar beperkingen niet langer in staat is tot het uitvoeren van de huishoudelijke werkzaamheden, wordt van de leefeenheid - de persoon met wie de persoon met beperkingen een huishouden deelt - verwacht om de huishoudelijke werkzaamheden voor haar rekening te nemen. Het niet gewend zijn om bepaalde taken uit te voeren, doet hier niet aan af. Als de cliënt begeleiding vraagt bij het beheren van de administratie, of het wassen van kleding, wordt eerst beoordeeld in hoeverre de huisgenoten hiertoe in staat zijn. Indien dit niet het geval is, moet deze huisgenoten worden geleerd hoe ze dit doen in plaats van alle activiteiten door bijvoorbeeld een hulpverlener over te laten nemen. 3. Familiezorg of andere hulp vanuit het sociale netwerk Kunnen de beperkingen worden verminderd of weggenomen met familiezorg of andere hulp vanuit het sociale netwerk? Bij het verlenen van familiezorg gaat het om iets extra’s dat qua duur en qua intensiteit de normale gang van zaken overstijgt. Het dient te gaan om hulp die verder gaat dan de hulp die mensen elkaar geacht worden te geven op basis van algemeen aanvaarde opvattingen over wat gebruikelijke hulp is. Het gaat hierbij nadrukkelijk niet om hulp die wordt verleend in de uitoefening van een hulpverlenend beroep. Familiezorg is niet het bieden van gebruikelijke hulp. Familiezorg overstijgt de gebruikelijke hulp. Van belang is de balans tussen draagkracht en draaglast van de mantelzorger, waar nodig en mogelijk ontvangt de mantelzorger ondersteuning. Het is van belang om familiezorg te onderscheiden van vrijwilligerswerk. Vrijwilligerswerk wordt doorgaans gedefinieerd als werk dat in enig georganiseerd verband, onverplicht en onbetaald wordt verricht ten behoeve van anderen of de samenleving. Voorbeelden: Er is sprake van familiezorgd indien de cliënt niet langer in staat is huishoudelijke taken uit te voeren en dit door de buurvrouw structureel wordt overgenomen. Familiezorg betreft ook de situatie waarbij een familielid begeleiding biedt aan de cliënt ten aanzien van bijvoorbeeld het zich verplaatsen per vervoermiddel of het kunnen opvoeden van de kinderen.

- 17 -

Sociale netwerk Kunnen de beperkingen worden verminderd of weggenomen met hulp van andere personen uit zijn sociale netwerk? Het college beoordeelt bij elke hulpvraag in hoeverre er hulp geboden wordt of kan worden vanuit het sociale netwerk. De wet omschrijft het sociale netwerk als personen uit de huiselijke kring of andere personen met wie 9 de cliënt een sociale relatie onderhoudt. Onder huiselijke kring dient volgens de wet te worden verstaan een familielid, een huisgenoot of een mantelzorger. Andere personen met wie de cliënt een sociale relatie onderhoudt betreft personen met wie de cliënt regelmatig contacten onderhoudt, zoals 10 buren of medeleden van een vereniging. De vraag of er personen in het sociale netwerk zijn aan wie de cliënt hulp zou kunnen en mogen vragen wordt volgens de wetgever als redelijk beschouwd. Van belang is dat vraagverlegenheid van de cliënt en handelingsverlegenheid bij personen uit het sociale netwerk dienen te worden doorbroken. Daarom is het goed om hier nadrukkelijk bij stil te staan tijdens het onderzoek zoals verricht wordt na de melding. Er dient bij de afweging ook altijd gekeken te worden naar eventuele zorg die ingezet wordt door vrijwilligers, maatjes, buurthuis, telefooncirkel, etc. zie ook de sociale kaart van de wijk. Voorbeelden: Indien de cliënt wegens zijn beperkingen niet in staat is tot het doen van de boodschappen, of niet in staat is tot het zelfstandig bezoeken van instanties, zal het college onderzoeken of een beroep op de buurvrouw of een vriend tot de opties behoort. Ook als de cliënt tijdelijk niet in staat is zich per vervoermiddel te verplaatsen binnen de eigen leefomgeving, mag van de cliënt verwacht worden om binnen het sociale netwerk om hulp te vragen.

4. Algemeen gebruikelijke voorzieningen Kunnen de beperkingen worden verminderd of weggenomen met algemeen gebruikelijke voorzieningen? Het college beoordeelt bij elke hulpvraag of de cliënt gebruik kan maken van algemeen gebruikelijke voorzieningen. Een algemeen gebruikelijke voorziening is een voorziening die niet speciaal bedoeld is voor mensen met een beperking en die algemeen verkrijgbaar is en die niet of niet veel duurder is dan vergelijkbare producten. Het college dient ten aanzien van algemeen gebruikelijke voorzieningen wel te onderzoeken in hoeverre de cliënt hier gebruik van kan maken. Indien de cliënt wegens een gebrek aan financiële middelen geen gebruik kan maken van een algemeen gebruikelijke voorziening, kan het onredelijk zijn om gebruikmaking hiervan van de cliënt te verwachten. Als iemand beschikt over algemeen gebruikelijke zaken, maar deze in verband met zijn beperkingen of problemen niet meer afdoende zijn, kan er mogelijk wel aanleiding zijn om een voorziening te treffen. Voorbeelden: De cliënt meldt zich met een verzoek om in aanmerking te komen voor een woonvoorziening in de vorm van centrale verwarming. Centrale verwarming in een woning wordt echter beschouwd als een algemeen gebruikelijke voorziening. Dit geldt in beginsel ook voor de fiets met trapondersteuning en de kinderopvang op basis van de Wet op de kinderopvang. 5. Algemene voorzieningen Kunnen de beperkingen worden verminderd of weggenomen met algemene voorzieningen die de gemeente zelf heeft georganiseerd, of commerciële initiatieven die als algemene voorziening kunnen dienen, of door het verrichten van maatschappelijke nuttige activiteiten? Het college beoordeelt of er algemene voorzieningen zijn waarvan de cliënt gebruik van kan maken. 9

Artikel 1.1.1. Wmo 2015 Memorie van toelichting Wmo 2015, pagina 101.

10

- 18 -

Algemene voorzieningen worden door de wet gedefinieerd als een aanbod van diensten, of activiteiten dat zonder voorafgaand onderzoek naar de behoeften, persoonskenmerken en mogelijkheden van de gebruikers toegankelijk is, en dat is gericht op maatschappelijke ondersteuning. Maatschappelijk nuttige activiteiten zijn activiteiten die bijdragen aan de zelfredzaamheid of participatie van de cliënt en daarnaast iets bijdragen aan de samenleving. Voorbeelden: Het kan ook gaan om een algemene wasvoorziening, een rolstoelpool of een algemene voorziening in de vorm van een vrijwilligersdienst bij welke de cliënt om ondersteuning kan verzoeken. Het verrichten van een maatschappelijk nuttige activiteit is bijvoorbeeld het vervullen van een rol in een buurthuis, of in de kantine van een sportvereniging. Indien uit het onderzoek blijkt dat iemand eenzaam is en uit zijn sociaal isolement zou kunnen komen door een actieve rol te vervullen in een buurthuis, zou met het verrichten van die activiteit in zijn behoefte, het verminderen van de eenzaamheid, kunnen voorzien. Maatwerk? Als de onder 1 t/m 5 aangedragen oplossingen niet leiden tot het verminderen of wegnemen van de beperkingen, zal het college beoordelen of de cliënt in aanmerking dient te komen voor een maatwerkvoorziening. Onderhavige hoofdstukken bevatten een afwegingskader.

- 19 -

Hoofdstuk 5. Zelfredzaamheid Maatwerk levert een passende bijdrage aan het realiseren van een situatie waarin de inwoner in staat wordt gesteld tot zelfredzaamheid of participatie en zo lang mogelijk in de eigen leefomgeving kan blijven. Onderstaande paragrafen geven weer wat de gemeente Dronten onder zelfredzaamheid verstaat en hoe tot een ondersteuningsaanbod kan worden gekomen. Indien de cliënt onvoldoende zelfredzaam is en hij dit niet op eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met familiezorg of met hulp van andere personen uit zijn sociale netwerk dan wel met gebruikmaking van algemeen gebruikelijke voorzieningen of algemene voorzieningen, kan verminderen of wegnemen, beoordeelt het college of de cliënt in aanmerking komt voor een maatwerkvoorziening.

5.1 Algemene dagelijkse levensverrichtingen en het kunnen voeren van een gestructureerd huishouden Een cliënt kan onvoldoende zelfredzaam zijn indien er beperkingen bestaan ten aanzien van het zelfstandig kunnen uitvoeren van de algemene dagelijkse levensverrichtingen en het voeren van een gestructureerd huishouden. In het kader van ondersteuning vanuit de Wmo kan het college begeleiding toekennen ten aanzien van het kunnen uitvoeren van deze algemene levensverrichtingen en het voeren van een gestructureerd 11 huishouden. Wat ADL activiteiten betreft gaat het onder de Wmo niet om het overnemen daarvan. Algemene dagelijkse levensverrichtingen Algemene dagelijkse levensverrichtingen zijn de handelingen die mensen dagelijks in het gewone leven verrichten, met inbegrip van persoonlijke verzorging. Iemand die als gevolg van lichamelijke en geestelijke beperkingen niet zelfstandig in staat is tot het verrichten van ADL-verrichtingen, zal hulp nodig hebben. Indien hij zoveel hulp nodig heeft dat het niet verantwoord is dat hij zonder enige vorm van (vrijwel) continu toezicht en hulp leeft, zou hij misschien niet langer thuis kunnen blijven wonen. Indien de situatie nog niet dusdanig is dat thuis wonen niet meer verantwoord is, maar er wel ondersteuning nodig is, kan het college op grond van de Wmo mogelijk in oplossingen voorzien. Voor de zelfredzaamheid van mensen zijn de volgende algemene dagelijkse levensverrichtingen van belang: in en uit bed komen, aan- en uitkleden, bewegen/lopen, gaan zitten en weer opstaan, lichamelijke hygiëne, toiletbezoek, eten/drinken, medicijnen innemen, ontspanning en sociaal contact. Het voeren van een gestructureerd huishouden Ondersteuning met het oog op het voeren van een gestructureerd huishouden omvat bijvoorbeeld hulp bij contacten met officiële instanties, hulp bij het aanbrengen van structuur in het huishouden, hulp bij het leren om zelfstandig te wonen, hulp bij het omgaan met onverwachte gebeurtenissen die de dagelijkse structuur doorbreken of hulp bij het omgaan met geld.

5.2 Individuele begeleiding Individuele begeleiding ten aanzien van de zelfredzaamheid of participatie, wordt verstrekt als maatwerkvoorziening, indien er geen andere oplossingen mogelijk zijn om tot vermindering of het wegnemen van de beperking(en) te komen. Binnen de gemeente Dronten is met dienstverleners een resultaatovereenkomst begeleiding overeengekomen. Het gaat bij individuele begeleiding om: - een schoon en leefbaar huis; - het begeleiden van een inwoner bij zijn verslechterde zelfredzaamheid en/of participatie; - het stabiliseren van de zelfredzaamheid en/of participatie van een inwoner, of;

11

Memorie van toelichting Wmo 2015, pagina 12. Personen die in aanmerking komen voor overname van de ADL verrichtingen dienen een beroep te doen op een indicatie voor persoonlijke verzorging op grond van de Zorgverzekeringswet. Van de personen die in aanmerking komen voor persoonlijke verzorging ontvangt 5% die verzorging wegens cognitieve problematiek, zij vallen per 2015 wel onder verantwoordelijkheid van de gemeente.

- 20 -

- het verbeteren van de zelfredzaamheid en/of participatie van een inwoner Concrete doelen worden door de cliënt en zijn of haar begeleider omschreven in het plan van aanpak. De gekozen dienstverlener verricht een of meer van de volgende activiteiten: Het kan onder andere gaan om een schoon en leefbaar huis, het ondersteunen bij het voeren van een gestructureerd huishouden, het begeleiden van een inwoner bij zijn persoonlijke verzorging (met de handen op de rug), het oefenen met vaardigheden zodat een inwoner (zo goed mogelijk en zo veel mogelijk) op eigen kracht kan deelnemen aan de samenleving, op het gebied van o.a. eenvoudige en complexe taken en activiteiten, praktische problemen die buiten de dagelijkse routine vallen, het beheren van (huishoud) geld en het uitvoeren van de administratie, gebruik van openbaar vervoer, contact en communicatie in de persoonsgebonden omgeving, communicatie tussen een inwoner met auditieve beperking en zijn sociale netwerk. Het kan echter ook gaan om het begeleiden van een Inwoner en zijn sociale netwerk, waaronder familiezorger(s), tezamen hoe om te gaan met de gevolgen van de aandoening, stoornis of beperking van de inwoner en met de eventuele veranderde situatie en/of relatie als gevolg van de aandoening, stoornis of beperking zodat Inwoner en zijn sociale netwerk (zoals een gezin) op eigen kracht verder kunnen en reductie van kwaliteit van leven wordt voorkomen. Het kan ook gaan om het begeleiden van een Inwoner en bij de consulatie van een instelling en of bij de toeleiding tot werk en het uitvoeren van dit werk. Overgangsrecht Op grond van de wet geldt voor bestaande cliënten met een indicatie voor begeleiding een overgangsrecht voor de duur van 1 jaar. Dit overgangsrecht houdt in dat zij gebruik de indicatie voor begeleiding kunnen verzilveren gedurende een periode van een jaar (te rekenen vanaf 1 januari 2015) of, indien de lopende indicatie voor een kortere periode geldt, voor de nog resterende duur van die indicatie. Zie artikel 8.3 Wmo voor een nadere uitwerking van dit overgangsrecht. Afwegingskader 1. De persoon met ondersteuningsvraag is 18 jaar of ouder en is inwoner van Nederland, of beschikt over een geldige verblijfsvergunning. 2. De inwoner is door zijn/haar beperkingen onvoldoende zelfredzaam of niet in staat tot participatie. De persoon ervaart hierdoor beperkingen op het gebied van de sociale redzaamheid, het bewegen en verplaatsen, het psychisch functioneren, het geheugen, de oriëntatie en het vertonen van probleemgedrag. 3. Begeleiding is noodzakelijk met oog op het zo lang mogelijk zelfstandig kunnen blijven wonen in de eigen leefomgeving. 4. Ten aanzien van de ondersteuningsvraag worden andere oplossingen, zoals ondersteuning vanuit andere wetgeving, de inzet van eigen kracht, gebruikelijke hulp, hulp vanuit het sociale netwerk, mantelzorg, gebruikmaking van algemeen gebruikelijke voorzieningen of algemene voorzieningen, eerst beoordeeld. Voorbeelden: Specifieke algemeen gebruikelijke oplossingen kunnen gevonden worden in: een agenda, plannings-, administratieve- en financiële computerprogramma’s, vrijwilligers die ondersteunen bij belastingaangifte of andere administratieve zaken, automatische overschrijvingen via de bank, wekkers etc. Maar het kan ook gaan om gebruikmaking van algemeen gebruikelijke voorzieningen, zoals een lichtgewicht ergonomische handgrijper, om voorwerpen op te pakken. Het aanbod is dichtbij huis, vrij toegankelijk en regulier, b.v. maatschappelijk- of welzijnswerk, kinderopvang of sport. 5. Het gaat om een behoefte aan begeleiding van één of meerdere keren per week. Het dient hierbij te gaan om zaken als het plannen van activiteiten, regelen van dagelijkse zaken, het nemen van besluiten en/of het structureren van de dag. Er is ook ondersteuning mogelijk in de vorm van het stimuleren tot en het voorbereiden van gesprekken met instanties op het terrein van wonen, school, werk enzovoort. Begeleiding kan ook een vorm aannemen van praktische hulp en ondersteuning bij het uitvoeren of

- 21 -

eventueel ondersteunen bij het oefenen van handelingen/vaardigheden die zelfredzaamheid tot doel hebben. 6. De verantwoordelijkheid van de gemeente houdt op als vastgesteld is dat iemand recht heeft op zorg en verblijf ten laste van de Wet langdurige zorg, omdat de cliënt is aangewezen op permanent toezicht en 24 uur per dag zorg in de nabijheid, ook als degene deze zorg thuis ontvangt. Voorts hebben personen duidelijk afgebakende aanspraken op zorg als omschreven in de Zvw. De ondersteuning vanuit de Wmo kan samengaan met de zorg vanuit de Zvw. Het oordeel/de visie van de behandelaar over prognose, behandelbaarheid, e.d. is belangrijk om mee te nemen in de afweging tot welk domein de ondersteuningsvraag behoort. Voor onderdelen waarvoor geen recht op zorg bestaat, kan de cliënt een beroep doen op ondersteuning door gemeente.

5.3 Begeleiding – groep (dagbesteding) Indien de begeleiding enkel is gericht op het bieden van dagstructuur, dan is begeleiding in groepsverband de aangewezen vorm. Groepsbegeleiding wordt aangeduid als dagbesteding. Dagbesteding biedt de cliënt een structurele, activerende daginvulling, door deel te nemen aan recreatieve of maatschappelijke activiteiten. Het activiteitenprogramma als geheel biedt de inwoner structuur, sociale contacten en zingeving. Bij de activiteiten wordt ook begeleiding geboden, afhankelijk van de specialistische kennis die hiervoor vereist is. Ook vrijwilligers en mantelzorgers kunnen een belangrijk deel van de zorg en begeleiding bieden, evenals de inwoner zelf als hij in staat is om het programma mede vorm te geven. Het gaat om het bieden van activiteiten met als doel een andersoortige vorm van dagstructurering dan arbeid of school en tevens zelfredzaamheid, cognitieve capaciteiten en vaardigheden zoveel mogelijk te handhaven en/of gedragsproblematiek te reguleren gedurende maximaal 9 dagdelen per week. Er bestaan diverse vormen van dagbesteding. Binnen de gemeente de volgende vormen beschikbaar. Afwegingskader Dagbesteding met lichte begeleiding 1. Een inwoner kan in aanmerking komen voor dagbesteding indien de cliënt wegens zijn beperkingen niet in staat is om zelfstandig of met behulp van de omgeving tot een daginvulling te komen. Met enige begeleiding kan de cliënt nog wel zelfstandig activiteiten verrichten. De cliënt kan niet (meer) werken of gebruik maken van regulier onderwijs. 2. De persoon met hulpvraag is door zijn/haar beperkingen onvoldoende zelfredzaam. De persoon ervaart hierdoor beperkingen op het gebied van de sociale redzaamheid, het bewegen en verplaatsen, het psychisch functioneren, het geheugen, de oriëntatie en het vertonen van probleemgedrag. 3. Ten aanzien van de ondersteuningsvraag worden andere oplossingen, zoals ondersteuning vanuit andere wetgeving, de inzet van eigen kracht, gebruikelijke hulp, hulp vanuit het sociale netwerk, mantelzorg, gebruikmaking van algemeen gebruikelijke voorzieningen of algemene voorzieningen, eerst beoordeeld. 4. Bij lichte problematiek is de cliënt (nog) niet of niet meer toe aan een maatwerkvoorziening in de vorm van dagbesteding met intensieve begeleiding of arbeidsmatige dagbesteding. Dagbesteding met intensieve begeleiding 5. Indien de inwoner behalve structuur ook gespecialiseerde zorg en/of toezicht bij zelfzorg en/of communicatie nodig heeft, zal de cliënt aangewezen zijn op dagbesteding met intensieve begeleiding. De begeleidingsintensiteit is dan hoog, er is intensief tot voortdurend ondersteuning, toezicht en/of zorg nodig waarvoor een hoge mate van specialistische kennis vereist is. De omgeving dient te zijn aangepast aan de mogelijkheden en beperkingen van de persoon met hulpvraag. Dit varieert van onder passende condities geïntegreerd in de maatschappij tot volledig beschut.

- 22 -

6. Deskundige begeleiding en adequate omgevingscondities bepalen, naast de aard en inhoud van het activiteitenprogramma, het resultaat. 7. Ten aanzien van de ondersteuningsvraag worden andere oplossingen, zoals ondersteuning vanuit andere wetgeving, de inzet van eigen kracht, gebruikelijke hulp, hulp vanuit het sociale netwerk, familiezorg, gebruikmaking van algemeen gebruikelijke voorzieningen of algemene voorzieningen, eerst beoordeeld. 8. Er is bij de zwaardere variant van dagbesteding sprake van een chronisch beeld met complexe problematiek als gevolg van beperkingen, chronisch psychische of psychosociale problemen of verslavingsproblematiek. Vaak is er een combinatie van beperkingen, zoals een ernstige verstandelijke beperking met één of meer psychiatrische of lichamelijke beperkingen of een zintuigelijke en een psychiatrische beperking met gedragsproblemen. De inwoner is aangewezen op een gespecialiseerde vorm van dagbesteding, vanwege complexe problematiek, waarbij wordt aangesloten bij de mogelijkheden en wensen van de deelnemer. Vervoer 9. Indien de inwoner niet beschikt over vervoer van en naar de dagbesteding (met behulp van partner, mantelzorger of anderen uit het sociale netwerk), wordt het vervoer georganiseerd door de organisatie die de dagbesteding levert.

5.4 Een schoon en leefbaar huis Onder zelfredzaamheid wordt tevens verstaan het kunnen voeren van een schoon en leefbaar huis. Het kan hierbij tevens gaan om overname van licht en zwaar huishoudelijk werk. Concreet betekent dit het stofzuigen van de woning, het soppen van de badkamer, de keuken en het toilet, het dweilen van vloeren en het schoonhouden van de in gebruik zijnde vertrekken. Het betreft alle activiteiten om het huis, exclusief de tuin, maar inclusief balkon en berging (mits deze regelmatig gebruikt worden), schoon te houden. De ruimten zijn de ruimten die voor dagelijks gebruik noodzakelijk zijn.

Afwegingskader 1. Ten eerste beoordeelt de begeleider of er eigen mogelijkheden zijn. De begeleider beoordeelt in hoeverre en binnen de leefeenheid mogelijkheden zijn om bij te springen. Wat betreft een schoon huis kan het voorkomen dat iemand al jarenlang op eigen kosten iemand inhuurt voor schoonmaak, en er geen aantoonbare meerkosten zijn in relatie tot de beperking(en). In het algemeen zal het oordeel dan zijn dat er geen ondersteuning vanuit de gemeente nodig is, omdat het ‘probleem’ al is opgelost. Dit is uiteraard anders als er kan worden aangetoond dat er zodanige wijzigingen zijn dat het niet meer mogelijk is deze hulp zelf te betalen. Is er sprake van een latrelatie, dan zal de begeleider nagaan of en in hoeverre de partner bij kan dragen aan het huishouden. 2. Daarna beoordeelt het de begeleider of er sprake is van gebruikelijke hulp. Gebruikelijke hulp is hulp die naar algemeen aanvaarde opvattingen in redelijkheid mag worden verwacht van de echtgenoot, ouders, inwonende kinderen of andere huisgenoten. Hierbij geldt dat onder huisgenoot wordt verstaan: een persoon die – ofwel op basis van een familieband, ofwel op basis van een bewuste keuze – één huishouden vormt met de persoon die beperkingen ondervindt. Of er sprake is van inwonendheid wordt naar de concrete situatie beoordeeld. Daarbij staat inwonendheid tegenover het hebben van een volledig eigen en zelfstandige huishouden, waarbij er geen zaken zoals huisnummer, kosten nutsvoorzieningen, voordeur e.d. door elkaar lopen. Ook inwonende ouders kunnen huisgenoten zijn. Bij gebruikelijk hulp wordt rekening gehouden met de leeftijd van de huisgenoot. Tot 18 jaar wordt van huisgenoten verwacht dat zij hun bijdragen leveren bijvoorbeeld door hun eigen kamer schoon te houden en/of door hand- en spandiensten te verrichten, zoals het doen van (kleine) boodschappen, het helpen bij de afwas, enz. Bij gebruikelijke hulp wordt uitgegaan van de mogelijkheid om naast een

- 23 -

volledige baan een huishouden te kunnen runnen. Alleen bij daadwerkelijke afwezigheid van de huisgenoot gedurende een aantal dagen en nachten zullen de niet-uitstelbare taken overgenomen kunnen worden. Bij het zwaar en licht huishoudelijk werk gaat het veelal om uitstelbare taken. Alleen als schoonmaken niet kan blijven liggen (regelmatig geknoeide vloeistoffen en eten) zal dat direct moeten gebeuren. Hier zal dan ondanks de gedeeltelijk gebruikelijke hulp wel voor geïndiceerd worden. 3. Daarnaast beoordeelt de begeleider in hoeverre er sprake is van familiezorg of mogelijkheid om ondersteuning te vragen door iemand uit het sociale netwerk. 4. Ten aanzien van een schoon huis wordt vervolgens gekeken of er algemeen gebruikelijke voorzieningen zijn waar de inwoner gebruik van kan maken. 5. De begeleider beoordeelt ook of er algemene voorzieningen zijn die een oplossing bieden voor het probleem. Beoordeeld wordt of de cliënt gebruik kan maken van algemene voorzieningen, zoals de glazenwasser voor het reinigen van de ramen aan de buitenkant en de wasserijservice. 6. Als al het voorafgaande niet geleid heeft tot een oplossing zal het college ondersteuning bieden. Uitgangspunt hierbij is dat de voorziening hulp bij het huishouden zoals deze door de gecontracteerde zorgaanbieders wordt aangeboden in voldoende mate leidt tot zelfredzaamheid. 7. Ook bij familiezorgers kan er sprake zijn van problemen met een schoon huis. Dit is echter een afgeleid recht van de verzorgde, zodat geen zelfstandig recht ontstaat. Het zou kunnen voorkomen dat de mantelzorger als gevolg van dreigende overbelasting aantoonbaar niet toe komt aan het huishouden. Dit kan leiden tot het verstrekken van een maatwerkvoorziening hulp bij het huishouden aan de cliënt. 8. Voor maatwerkvoorzieningen ten aanzien van een schoon huis geldt dat bij nadere regels is vastgelegd in hoeverre de inwoner een bijdrage is verschuldigd. Zie het Uitvoeringsbesluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Dronten 2015.

5.5 Het kunnen wonen in een geschikt huis Onvoldoende zelfredzaam zijn kan ook te maken hebben met het ervaren van belemmeringen in de woning. Als er geen woning is, is het in beginsel niet de taak van de gemeente om voor een woning te zorgen. De gemeente kan wel een bemiddelende rol vervullen als blijkt dat er, wegens toepassing van het primaat van verhuizen, gezocht dient te worden naar een geschikte woning. Hierbij is de gemeente in staat om namens de cliënt contacten te leggen met de woningcorporatie(s). Iedere Nederlandse burger dient zelf voor een woning te zorgen. En bij de keuze voor een eigen woning dient uiteraard rekening gehouden te worden met de eigen situatie. Dat betekent dat ook met bestaande of bekende komende beperkingen rekening dient te worden gehouden. Als de woning dan nog niet geschikt is (dus alle eigen inspanningen en te nemen verantwoordelijkheden zijn benut), kan het college ondersteuning bieden in de vorm van een maatwerkvoorziening. Afwegingskader 1. Uitgangspunt is dat iedereen eerst zelf zorg dient te dragen voor een woning. Daarbij mag er van uit worden gegaan dat rekening wordt gehouden met bekende beperkingen, ook wat betreft de toekomst. Een eigen woning kan zowel een gekochte woning zijn als een huurwoning. Ook bij situaties waarin sprake is van een (woon)boot of een woonwagen met vaste standplaats wordt in principe gesproken van woning. 2. Het college beoordeelt allereerst of het resultaat ‘het kunnen wonen in een geschikt huis’ ook te bereiken is via een verhuizing (het primaat van verhuizen). Hierbij zullen alle aspecten worden meegewogen: financiële consequenties van de verhuizing, de termijn waarop een woning beschikbaar komt (in verband met medische verantwoorde termijn), de argumenten pro en contra verhuizing ten aanzien van de betrokkene en argumenten op basis van eventueel aanwezige familiezorg. Een zeer

- 24 -

zorgvuldige afweging van alle argumenten zal aan het besluit ten grondslag worden gelegd. 3. Ten aanzien van familiezorgwoning(en) geldt ook dat uitgegaan wordt van de eigen verantwoordelijkheid ten aanzien van het kunnen beschikken over een woning. Dit kan door zelf een woning te bouwen of te huren die op het terrein nabij de woning van de familiezorgers kan worden geplaatst. Daarbij is het uitgangspunt dat de uitgaven die de verzorgde(n) had(den) voor de situatie van de familiezorg in de familiezorgwoning, aan het wonen in deze woning besteed kunnen worden. Daarbij kan gedacht worden aan huur, kosten nutsvoorzieningen, verzekeringen enz. Met die middelen zou een familiezorgwoning gehuurd kunnen worden. Ook zouden deze middelen besteed kunnen worden aan een lening of hypotheek om een mantelzorgwoning (deels) van te betalen. Het college kan adviseren en ondersteunen als het gaat om de nodige vergunningen op het gebied van de ruimtelijke ordening. 4. Als het voor het bereiken van het resultaat noodzakelijk is dat er een aanbouw geplaatst wordt, besluit het college vanwege financieel-economische argumenten alleen tot een aanbouw als tevoren vast staat dat de aanbouw hergebruikt kan worden, zoals bij huurwoningen van woningcorporaties. Bij eigen woningen zal de kans op hergebruik miniem zijn. Daarom kiest het college bij eigen woningen als het maar enigszins kan voor het plaatsen van een herbruikbare losse woonunit en heeft aandacht voor de RO-vergunning. 5. Als een inpandige aanpassing of herverdeling mogelijk is, bijvoorbeeld in de situatie van een ruime benedenverdieping, zal het college allereerst die situatie beoordelen, voordat uitbreiding van de woning aan de orde komt. 6. Bij aanpassingen aan gemeenschappelijke ruimten zal het college ook beoordelen of het verantwoord is voorzieningen zoals bijvoorbeeld trapliften te plaatsen. 7. Bij grotere bouwkundige aanpassingen aan de woning werkt het college altijd eerst met een programma van eisen, waarbij zo nodig meerdere offertes opgevraagd kunnen worden. 8. Indien het gaat om het aanpassen van doelgroepengebouwen geldt het uitgangspunt dat een doelgroepengebouw dient te beschikken over de voor de beoogde doelgroep vereiste voorzieningen. 9. Een bouwkundige aanpassing aan een woning wordt door het college voornamelijk in natura verstrekt. De beschikking wordt verstuurd aan de aanvrager/belanghebbende met een afschrift aan de eigenaar. Indien de woningaanpassing wordt verstrekt ten behoeve van een woning die niet in eigendom is van de aanvrager/belanghebbende, stelt het college de eigenaar op voorhand in de gelegenheid zich te doen horen. Dit voorkomt dat het college een onjuiste beslissing neemt wegens het ontbreken van informatie over een eventuele sloop van de woning, of al door de woningeigenaar geplande bouwwerkzaamheden ten aanzien van het gehuurde. 10. Indien de eigenaar een woningaanpassing heeft ontvangen die leidt tot waardestijging van de woning, dient hij de verkoop van de woning, na gereedmelding van de voorziening, onverwijld aan het college te melden. De meerwaarde van de woning dient te worden terugbetaald overeenkomstig de in het Uitvoeringsbesluit Wmo vastgelegde afschrijvingstermijnen. Hierbij is de verkoopdatum bepalend, omdat op die datum vaststaat wat de verkoopprijs van de woning is. 11. De kosten van woningaanpassing die in aanmerking kunnen komen voor een vergoeding a. Alleen de onder het tweede tot en met achtste lid van dit artikel genoemde kosten van woningaanpassing kunnen in aanmerking komen voor een vergoeding. b. De aanneemsom voor het treffen van de voorziening komt in aanmerking voor een vergoeding. Onder de aanneemsom is begrepen: c. De loon- en materiaalkosten; d. De kosten voor demontage, opslag en revisie bij hergebruik van hulpmiddelen, apparatuur en installaties. Indien de voorziening in zelfwerkzaamheid wordt getroffen, dan vervalt de post loonkosten en worden alleen de materiaalkosten als subsidiabel aangemerkt.

- 25 -

e.

f. g. h.

i. j.

12.

Het architectenhonorarium tot ten hoogste 10% van de aanneemsom komt in aanmerking voor een vergoeding met dien verstande dat dit niet hoger is dan het maximale honorarium als bepaald in SR 1988 van de BNA. Alleen in die gevallen dat het noodzakelijk is dat een architect voor de woningaanpassing moet worden ingeschakeld worden deze kosten subsidiabel geacht. Het betreft dan veelal de ingrijpender woningaanpassingen. De leges voor zover deze betrekking hebben op het treffen van de voorziening komen in aanmerking voor een vergoeding. De verschuldigde en niet verrekenbare of terugvorderbare omzetbelasting komt in aanmerking voor een vergoeding. De door burgemeester en wethouders goedgekeurde kostenverhogingen, die ten tijde van de raming van de kosten redelijkerwijs niet voorzien hadden kunnen zijn komen in aanmerking voor een vergoeding. De kosten in verband met noodzakelijk technisch onderzoek en adviezen met betrekking tot het verrichten van de aanpassing komen in aanmerking voor een vergoeding. De kosten van heraansluiting op de openbare nutsvoorziening komen in aanmerking voor een vergoeding. Bij het bepalen van al dan niet bouwkundige woonvoorzieningen houdt het college rekening met de belangen van huisgenoten en andere mantelzorgers, zoals bij tilliften en andere hulpmiddelen die door familiezorgers bediend moeten worden.

- 26 -

Hoofdstuk 6 – Participatie Onder participatie verstaat de wet het kunnen deelnemen aan het maatschappelijke verkeer. Naast begeleiding ten aanzien van een verslechterde participatie met het oog op stabiliseren of verbeteren daarvan, is het mogelijk voorzieningen te verstrekken die de participatiemogelijkheden van de cliënt vergroten. Indien de inwoner hiertoe niet zelfstandig in staat is en er ook geen andere oplossingen gebleken zijn, kan deelname aan het maatschappelijk verkeer worden bevorderd als de cliënt zich met een rolstoel, of andere hulpmiddelen, gemakkelijk kan bewegen in de woonomgeving en toegang heeft tot alle openbare faciliteiten.

6.1 Het zich kunnen verplaatsen in en om de woning Verplaatsing in en om de woning betreft het zich verplaatsen met een rolstoel voor dagelijks zittend gebruik. Hiertoe behoort niet de rolstoel voor incidenteel gebruik, omdat deze voornamelijk bedoeld is om gebruikt te worden tijdens uitstapjes. Afwegingskader

1. Het dient te gaan om het zich verplaatsen in en om de woning. Dat betekent dat het om verplaatsingen gaat die direct vanuit de woning worden gedaan. Daarom gaat het hier om cliënten die voor het dagelijks zittend verplaatsen zijn aangewezen op de rolstoel. 2. Rolstoelen voor het zogenaamde incidentele gebruik, waarbij de rolstoel in de auto wordt meegenomen om elders, bij het winkelen of bij uitstapjes, te gebruiken, vallen niet onder dit te bereiken resultaat. Deze rolstoelen zullen dan ook ter beschikking kunnen komen via een algemene voorziening in de vorm van een rolstoelpool of een voorziening in de vorm van een leenrolstoel via de Zorgverzekeringswet. Hiervan kan de cliënt gebruik maken zolang er nog geen sprake is van een medische eindsituatie. 3. Er wordt geen rolstoel op grond van de Wmo verstrekt indien belanghebbende in aanmerking komt voor verblijf en behandeling geleverd door dezelfde instelling. De rolstoel wordt dan op grond van de Wet langdurige zorg aan belanghebbende verstrekt. 4. Als er noodzaak bestaat voor een rolstoel voor dagelijks zittend gebruik, zal via een medisch en/of ergotherapeutisch advies een programma van eisen worden opgesteld. 5. Bij verstrekking in natura vallen alle kosten van onderhoud en verzekering onder de verstrekking. 6. Bij verstrekking in de vorm van een persoonsgebonden budget wordt de rolstoel die betrokkene zou hebben gekregen als voorziening in natura als uitgangspunt genomen. 7. De sportrolstoel wordt niet gerekend tot een rolstoel voor het verplaatsen in en rond de woning. 8. Ten aanzien van mantelzorgers zal door het college rekening worden gehouden met hun belangen. Dat kan bijvoorbeeld betekenen dat als de mantelzorger niet in staat is de rolstoel in alle omstandigheden te duwen, er een ondersteunende motorvoorziening verstrekt kan worden.

6.2 Het zich kunnen verplaatsen per vervoermiddel in de eigen woon- en leefomgeving Het zich kunnen verplaatsen per vervoermiddel is de mogelijkheid om in de eigen woon- en leefomgeving te gaan en staan waar men wil. Er wordt gesproken over het verplaatsen in de eigen woon- en leefomgeving, waarbij gedacht moet worden aan verplaatsingen in een straal van 15 tot 20 kilometer rond de woning. Buiten

- 27 -

dit gebied kan gebruik worden gemaakt van de mogelijkheden van het boven-regionale vervoer, dat Valys in opdracht van het ministerie van VWS verricht. Het collectief vervoersysteem heeft hierbij de prioriteit waardoor de keuze voor een persoonsgebonden budget beperkt kan worden, mits rekening wordt gehouden met de persoonskenmerken en de behoeften van de aanvrager. Er wordt geen onbeperkte kostenloze vervoermogelijkheid aangeboden. Net als voor personen zonder beperkingen geldt dat men voor het vervoer een bijdrage dient te betalen, al dan niet in de vorm van een tariefsbijdrage. Als er na het optreden van beperkingen geen sprake is van een andere situatie op vervoersgebied dan daarvoor (men heeft al 40 jaar een auto en is gewend daar alles mee te doen) zal er geen noodzaak zijn te compenseren omdat er geen probleem is of omdat men het zelf kan oplossen. Dat kan anders zijn indien door het optreden van de beperkingen sprake is van meerkosten wegens het zich lokaal moeten verplaatsen per vervoermiddel. Afwegingskader

1. Om voor maatwerk in aanmerking te komen, beoordeelt de begeleider eerst of in het gesprek alle mogelijke alternatieven al zijn beoordeeld. Dat kunnen ook fietsen in bijzondere uitvoering zijn, zoals fietsen met trapondersteuning en dergelijke, fietsen die algemeen gebruikelijk zijn. 2. Als het college op grond van de Wmo ondersteuning biedt, zal allereerst gekeken worden waar de vervoersbehoefte van belanghebbende uit bestaat. 3. Aan de hand van deze vervoersbehoefte zal het college beoordelen of deze behoefte bij een persoon met een maximale loopafstand van 800 meter ingevuld kan worden met een systeem van collectief vraagafhankelijk vervoer. Hierbij houdt het college rekening met de persoonskenmerken en behoeften van de aanvrager/betrokkene. 4. Met een systeem van collectief vervoer of met een andere maatwerkvoorziening dient tenminste een afstand van 1500 – 2000 kilometer per jaar te kunnen worden afgelegd. Indien daar aanleiding voor is kan het college dit aantal ophogen. Bij dit aantal kilometers kan het gebruik van een andere verstrekte voorziening, zoals een scootmobiel, meegenomen worden hetgeen invloed kan hebben op het aantal kilometers. 5. Alleen wanneer de inwoner vanuit medische overwegingen niet in staat is om zonder begeleiding gebruik te maken van het collectief vervoer kan een indicatie voor (kosteloze) begeleiding worden afgegeven. Het college beoordeelt of er tijdens de rit daadwerkelijke sprake kan zijn van uit te voeren medische handelingen. Alleen op deze grond kan een indicatie voor medische begeleiding tijdens het collectief vervoer verstrekt worden. Het gaat hierbij nadrukkelijk om een ondersteuningsbehoefte tijdens het vervoer zelf en niet op de plaats van bestemming. Wanneer betrokkene een indicatie voor begeleiding heeft dient er ook altijd een begeleider mee te reizen. 6. Bij inwoners met een zeer geringe loopafstand (+/- 100 meter), zal het college beoordelen of een voorziening voor de zeer korte afstand noodzakelijk is. 7. Alleen indien collectief vervoer geen geschikte oplossing biedt voor de inwoner, zal de begeleider beoordelen of een andersoortige maatwerkvoorziening kan leiden tot participatie. 8. Bij het verstrekken van voorzieningen die af te leiden zijn van de auto, beoordeelt de begeleider of er sprake is van meerkosten ten opzichte van de periode voordat de beperkingen ontstonden. Alleen indien de cliënt aantoonbare meerkosten ondervindt als gevolg van de beperkingen zal het college overwegen om de inwoner in aanmerking te brengen voor een maatwerkvoorziening. Of en in hoeverre er sprake is van meerkosten, zal beoordeeld worden aan de hand van de situatie waarin de cliënt verkeert, de beschikbare financiële middelen en het door de beperkingen extra per vervoermiddel te maken verplaatsingen. - 28 -

9. Bij een persoonsgebonden budget is de voorziening die de inwoner als voorziening in natura zou ontvangen uitgangspunt voor de hoogte van het bedrag. Zou er in natura een voorziening vanuit het depot verstrekt worden, omdat er een geschikte voorziening aanwezig is, dan zal het bedrag van het persoonsgebonden budget op deze depotvoorziening gebaseerd worden. Daarbij wordt rekening gehouden met de nog resterende afschrijvingsperiode bij het bepalen van de hoogte van het bedrag. 10. Bij het bepalen van de vervoersvoorziening kan rekening worden gehouden met de positie van familiezorgers.

6.3 Het kunnen deelnemen aan sportieve activiteiten Participatie kan ook zien op het uitoefenen van sportieve activiteiten. Als een inwoner hier vanwege zijn beperkingen niet toe in staat is en alternatieven leiden niet tot een oplossing, zal de begeleider overwegen om op grond van de Wmo een sportvoorziening te verstrekken. Afwegingskader 1. Bij een aanvraag voor een sportvoorziening moet er sprake zijn van een voorziening voor deelname aan sportieve activiteiten in het maatschappelijk leven. De sportvoorziening moet gezien worden als een noodzakelijke wijze om participatie van personen met beperkingen mogelijk te maken. Het college zal zich bij elke vraag voor een sportvoorziening een oordeel moeten vormen of de gevraagde sportvoorziening hieraan daadwerkelijk een bijdrage kan leveren. De inwoner dient in staat te zijn de sport te beoefenen. 2. De begeleider zal tevens onderzoeken of het mogelijk is de financiën uit eigen middelen, fondsenwerving of door middel van sponsoring bijeen te brengen. 3. Het college heeft op grond van de Wmo geen zorgplicht voor topsportvoorzieningen. Belanghebbenden die speciale sportvoorzieningen nodig hebben om sport op topniveau te bedrijven, dienen uit eigen middelen, fondsenwerving of door middel van sponsoring de financiën bijeen te brengen. Dit laat onverlet dat een topsporter eventueel wel in aanmerking kan komen voor een "normale" sportvoorziening, die voldoende geschikt is om sport te kunnen beoefenen op een lager niveau. 4. De begeleider kan overwegen om de topsporter in aanmerking te brengen voor een persoonsgebonden budget voor een normale sportvoorziening, en de topsporter daarbij tegelijk in de gelegenheid te stellen het meerdere, dat benodigd is voor de aanschaf van een topsportvoorziening, zelf bij te leggen.

Hoofdstuk 7 – Beschermd wonen en opvang 7.1 Beschermd wonen Beschermd wonen is het wonen in een accommodatie van een instelling met het daarbij behorende toezicht en begeleiding, gericht op het bevorderen van zelfredzaamheid en participatie, het psychisch en psychosociaal functioneren, stabilisatie van een psychiatrisch ziektebeeld, het voorkomen van verwaarlozing, maatschappelijke overlast of het afwenden van gevaar voor de cliënt of anderen, bestemd voor personen met psychische of psychosociale problemen, die niet in staat zijn zich op eigen kracht te handhaven in de samenleving. Beschermd wonen wordt op grond van de wet altijd in de vorm van een maatwerkvoorziening geboden. Het criterium luidt dat een maatwerkvoorziening er in moet voorzien dat betrokkene indien dat kan, en zo snel als 12 mogelijk, weer in staat is zich op eigen kracht te handhaven in de samenleving. Overgangsrecht Op grond van de wet geldt voor bestaande cliënten met een indicatie voor beschermd wonen een overgangsrecht voor de duur van 5 jaar. Dit overgangsrecht houdt in dat zij gebruik kunnen blijven maken van 12

Memorie van toelichting, Wmo 2015, pagina 8.

- 29 -

beschermd wonen gedurende een periode van vijf jaar (te rekenen vanaf 1 januari 2015) of, indien de lopende indicatie voor een kortere periode geldt, voor de nog resterende duur van die indicatie. Zie artikel 8.4 Wmo voor een nadere uitwerking van dit overgangsrecht. 7.2 Opvang Opvang betreft het bieden van onderdak en begeleiding aan personen die de thuissituatie hebben verlaten, al dan niet in verband met risico’s voor hun veiligheid als gevolg van huiselijk geweld, en niet in staat zijn zich op eigen kracht te handhaven in de samenleving. Er dient onderscheid gemaakt te worden tussen maatschappelijke opvang en opvang wegens huiselijk geweld. Het verschil is dat maatschappelijke opvang vaak voor langere duur is, in tegenstelling tot opvang wegens huiselijk geweld, wat een kortdurend karakter heeft. Onder maatschappelijke opvang dient te worden verstaan het bieden van tijdelijk verblijf aan mensen zonder 13 dak boven hun hoofd, gekoppeld aan zorg en begeleiding en/of het verhelpen van een crisis. Opvang wegens huiselijk geweld wordt geboden aan personen voor wie opvang noodzakelijk is wegens geweld in de huiselijke 14 kring. Dit kan zowel om mannen als om vrouwen gaan. Het brengen van de cliënt buiten zijn sociale omgeving (gebied) is nodig voor een goede opvang. Het is hierbij echter van belang dat er een goede verbinding is naar de gebieden in verband met de gewenste uitstroom van cliënten naar andere vormen van begeleiding. Zowel criteria als de toegang ten aanzien van beschermd wonen als opvang vallen onder verantwoordelijkheid van de centrumgemeente Almere.

14

Memorie van toelichting Wmo 2015, pagina 33.

- 30 -

Hoofdstuk 8 – Kortdurend verblijf Inwoners die wegens hun beperkingen permanent toezicht nodig hebben, maar thuis wonen, kunnen met een indicatie voor kortdurend verblijf maximaal drie etmalen per week ergens anders logeren, zodat hun mantelzorgers, die permanent toezicht houden, vrijaf krijgen. Kortdurend verblijf betreft het ondersteunen van het sociaal netwerk van een inwoner met een aandoening, stoornis of beperking, door de inwoner kortdurend (maximaal 3 x 24 uur) te laten logeren zodat het sociaal netwerk weer op adem kan komen. Dit kortdurend verblijf wordt alleen ingezet indien: inwoner en zijn sociaal netwerk ook tezamen worden begeleid hoe om te gaan met de gevolgen van de aandoening, stoornis of beperking van de inwoner en met de eventuele veranderde situatie en/of relatie als gevolg van de aandoening, stoornis of beperking zodat inwoner en zijn sociaal netwerk op eigen kracht verder kan en extra zorg en reductie van kwaliteit van leven worden voorkomen. Het verblijf is ter aanvulling op het wonen in de thuissituatie en niet als wonen in een instelling voor het grootste deel van de week. Kortdurend verblijf betreft de mogelijkheid voor de persoon met beperkingen om ergens te logeren waar permanent toezicht en zorg en ondersteuning geboden wordt. Het gaat dan bijvoorbeeld om persoonlijke zorg en verpleging en de ambulante ondersteuning. Kortdurend verblijf betreft dus een ondersteuningsvorm met als doel het overnemen van de zorg ter ontlasting van de gebruikelijke hulp of de familiezorger(s). Deze vorm van ondersteuning is een noodzaak om de zorg vol te kunnen houden. Kortdurend verblijf heeft dan ook een belangrijk preventief effect; mits op tijd ingezet zorgt een adempauze ervoor dat familiezorgers de zorg langer en beter vol kunnen houden. Het voorkomt overbelasting en ontspoorde familiezorg. Voor cliënten zelf heeft kortdurend verblijf ook een preventieve functie; het werkt ter voorkoming van opname en opnameduur verkortend. Bovendien biedt het lotgenotencontact: 15 zowel voor de cliënt als voor de familiezorger(s). 8.1 Afwegingskader 1. De cliënt is 18 jaar of ouder en ondervindt beperkingen wegens chronische psychische, psychosociale of lichamelijke problemen. 2. De cliënt woont thuis en wegens de ondervonden beperkingen is er een noodzaak tot permanent toezicht. 3. Bij permanent toezicht gaat het om toezicht op regelmatige en onregelmatige momenten, zodat kan worden gereageerd op de vaak voorkomende ondersteuningsvragen en dreigende situaties tijdig gesignaleerd worden. Permanent toezicht kan verschillende doelen hebben en verschillen in intensiteit. Het toezicht kan gericht zijn op: 1. het bieden van fysieke zorg zodat tijdig kan worden ingegrepen bij bijvoorbeeld valgevaar, of complicaties bij een ziekte; 2. het verlenen van zorg op frequente en/of ongeregelde tijden, omdat de cliënt zelf niet meer in staat is hulp in te roepen; 3. het preventief ingrijpen bij gedragsproblemen (voorkomen van escalatie en gevaar). 4. Er bestaat slechts aanspraak op kortdurend verblijf indien ontlasting van de familiezorger noodzakelijk is. Noodzakelijkheid is aanwezig indien er sprake is van overbelasting van ouder(s), partner, of andere huisgenoten in de thuissituatie. 5. De begeleider beoordeelt allereerst in hoeverre het inschakelen van het netwerk of alternatieve mogelijkheden tot de mogelijkheden behoort om de gebruikelijke hulp of familiezorger(s) te ontlasten. Te denken valt hierbij aan alarmering, of video op afstand, vrijwilligers, cliëntondersteuning of een aanvullende verzekering op grond van de Zorgverzekeringswet. Als voorliggende mogelijkheden de 15

Expertisecentrum Mantelzorg, Duurzame respijtzorg, Feiten en cijfers over Kortdurend verblijf, 2013.

- 31 -

ondersteuningsvraag voldoende oplossen, zal er geen indicatie voor kortdurend verblijf worden verstrekt. 6. Kortdurend verblijf is niet bedoeld voor het overnemen van het ouderlijk toezicht op kinderen. Gebruikelijk ouderlijk toezicht is de normale, dagelijkse zorg die ouders worden geacht hun kinderen te bieden. Permanent toezicht betreft toezicht dat extra nodig is als gevolg van een aandoening of beperking. De begeleider beoordeelt bij ouder/kind situaties wanneer er sprake is van bovengebruikelijk toezicht. Bovengebruikelijk toezicht is toezicht dat nodig is wegens de aandoeningen, stoornissen, of beperkingen van het kind en is aanvullend op gebruikelijk ouderlijk toezicht. Het ziet bijvoorbeeld op toezicht vanwege een aandoening, stoornis of beperking of op het bieden van fysieke zorg zodat tijdig kan worden ingegrepen bij bijvoorbeeld complicaties bij een ziekte. 7. Maatwerk in de vorm van kortdurend verblijf wordt verstrekt in natura of in de vorm van een Pgb. Cliënten hebben het recht om het Pgb uit te geven aan ondersteuning door een niet professional. Inwoners kunnen er voor kiezen om iemand uit hun eigen omgeving of een voormalig vrijwilliger in te zetten.

- 32 -

Bijlagen Bijlage 1: Verklarende woordenlijst Bijlage 2: Lijst van andere wettelijke-, algemeen gebruikelijke- en algemene voorzieningen

- 33 -

(A)

- 34 -