E H & I september 2013 95
I nter i eu r / NO.3
Ark van Noach Het Milanese appartement van Fabrizio Sclavi lijkt een moderne Ark van Noach. Door de verzameling scheepsmodellen, maar ook doordat de exentrieke artdirector van alles twéé identieke exemplaren aanschaft. Productie Photodepartments / Fotografie Francesco Bolis / Tekst Mandy Kleewein
In de woonkamer staat bank Bastiano, ontworpen door Tobia Scarpa VOOR Knoll (ZIE OOK PAG. 209). De tekening is van Takashi Murakami. Op salontafel MX800C, een ontwerp van Alvar Aalto (Artek), staat een vaas van Enzo Mari (Danese).
96
I nter i eu r / NO.3
september 2013 E H & I
Als hij ’s nachts niet kan slapen, schildert Fabrizio Sclavi bonte stillevens
Op de Aluminium Chair van Charles en Ray Eames (Vitra) in de studio krijgt Sclavi zijn beste ingevingen. Linkerpagina De vier Luisa-stoelen van Franco Albini (Cassina) gaf Sclavi een Afrikaans uiterlijk door ze te bekleden met stoffen uit Ghana. Op de achtergrond een verzameling glas en aardewerk van Venini. De muurschildering maakte Sclavi zelf.
98
I nter i eu r / NO.3
Elk detail herinnert aan een gebeurtenis of plek uit het leven van de bewoner
september 2013 E H & I
Kast Congresso Lips Vago (Gunnebo) is gevuld met boeken over design en mode. Rond de eettafel van Carlo Mollino voor Zanotta staan stoelen van Franco Albini. De lampen komen uit de jaren zeventig. Op de achtergrond hangen werken van de Sclavi zelf. Linkerpagina Op de bijzettafel van Fornasetti staat lamp Fontana van Max Ingrand (Fontana Arte).
100
I nter i eu r / NO.3
september 2013 E H & I
één wand in de keuken is volledig gereserveerd voor de verzameling miniatuurboten en modelschepen.
I nter i eu r / NO.3
E H & I september 2013 103
In de keuken voert wit design de boventoon: keukentafel (Tecno), hanglamp Frisbi (Flos) en stoelen van Joe Colombo (Kartell). De klokken zijn van Ikea. Linkerpagina De schilderijen zijn werken van bewoner Fabrizio Sclavi. De vintage lamp is een exemplaar uit de jaren zeventig.
104
I nter i eu r / NO.3
september 2013 E H & I
‘Ik heb dit appartement volledig naar mijn hand gezet’
Links Fabrizio Sclavi in zijn studio. Midden De muurschildering boven het bed van Fronzoni (Cappellini) tekende hij zelf. Rechts In de badkamer staat een vuurrode stoel van Carlo Bertoli (Kartell) als contrast. Sclavi houdt van tegenstellingen: de tegels in de badkamer zijn gezet in een schaakbordpatroon dat overgaat in rechte lijnen. Rechterpagina In de slaapkamer met hemelbed heeft Fabrizio Sclavi een afbeelding gemaakt van de sleutels van de laatste hotelkamer in New York waar hij verbleef. Hij maakte ook de tekeningen op de achtergrond.
I
k woon hier tien jaar en dat is veel te lang,’ zucht Fabrizio Sclavi (1947). Hij verhuisde de afgelopen dertig jaar dan ook vijftien keer. Niet alleen binnen Italië; hij woonde ook in Tokio en München. Elk onderkomen gaf hij een andere kleur. ‘Ik verander alleen de stijl van een huis, de inhoud blijft hetzelfde.’ Met inhoud bedoelt Sclavi zijn collectie Italiaans design, want meubels grootmeesters uit de vorige eeuw, zoals Achille Castiglioni, Franco Albini, Carlo Mollino en Piero Fornasetti, zijn onmiskenbaar aanwezig. Samen met Mario, Luca en Gina – zijn drie Engelse setters – woont Sclavi op de bovenste verdieping van een gebouw in Milaan. De entree is karakteristiek voor dit soort complexen uit de jaren zestig: een grote hal, gedecoreerd met marmer en lampen van de Milanese architect Giò Ponti. Sclavi is een bekende naam in de modewereld. Als artdirector, modejournalist, recensent en stylist werkt hij sinds de jaren zeventig voor prestigieuze tijdschriften als L’Uomo Vogue, Amica en Mondo Uomo in Italië, Frankrijk en Duitsland. Momenteel is hij columnist voor kwaliteitskrant Corriere della Sera, moderedacteur voor het weekblad Sport Week Magazine en kunstschilder. Schilderen leerde hij als kind in het ziekenhuis. ‘Ik ben geboren met een hersenbloeding. Eén arm en been zijn nooit hersteld.’ Op zijn achttiende verjaardag had hij de helft van zijn leven in het ziekenhuis doorgebracht. Tijdens de lange herstelperiodes tussen tientallen operaties doodde hij zijn tijd met tekenen en schilderen. Jaren later, in dit appartement in Milaan, schildert hij ‘s nachts als hij niet
kan slapen: bonte stillevens op doek en fresco’s op de muren. Afbeeldingen van schoenen van vrienden, de sleutels van een hotelkamer in New York en Duitse bankbiljetten. Allemaal herinneringen aan vroeger. De blauwgrijze muren doen hem denken aan zijn tijd in Duitsland, aan de films van Rainer Werner Fassbinder en het lied Lili Marleen in de vertolking van Marlene Dietrich. Zijn Japanse periode herleeft door kunst van Takashi Murakami.
Paardenrennen
Sclavi komt uit Siena. De Palio, de wereldberoemde paardenrace, voltrok zich voor zijn huis aan de Piazza del Campo. Zijn vader en moeder runden daar een een bakkerij, die tijdens de Palio dienst deed als vip-lounge. Het uitzicht vanaf de eerste verdieping was uitstekend. Sclavi herinnert zich hoe hij als kleine jongen uitkeek naar de dag dat de tweejaarlijkse race tussen de zeventien wijken van Siena begon. De zwart-witte muren van zijn appartement en de keukenkast met de beeltenis van een wolf voeren hem terug naar die tijd: de vlag van zijn wijk heeft zwartwitte strepen en een embleem van de wolf. Siena werd Sclavi te benauwd. ‘Ik kon niet tegen die hechte band tussen familie, vrienden en buren en ben naar Milaan vertrokken.’ Daar volgde hij de opleiding schilderkunst aan de Accademia di Belle Arti di Brera. ‘De crème de la crème studeerde daar. De artistieke vrijheid heeft me goed gedaan.’ In Milaan heerste een revolutionaire sfeer: het was 1968, de tijd van de studentenrevolte. Die periode heeft hem gevormd en bravoure gegeven.
Aan de muur in de keuken hangt een verzameling scheepsmodellen. ‘Boten zijn de meest ideale woningen. Ze kunnen zich verplaatsen, ik niet,’ zegt Sclavi, die afhankelijker wordt van een rolstoel. Hij is een verzamelaar. Een zonderlinge verzamelaar, want hij maakt er de gewoonte van alles minstens in tweevoud aan te schaffen: twee dezelfde vazen van Venini, twee Japanse vissen, twee aardewerken beren, twee poppetjes van Takashi Murakami, twee stoelen van Joe Colombo. ‘De voorwerpen in mijn huis staan nooit alleen.’ Voor zijn excentrieke collectie liet hij zich inspireren door het verhaal van de Ark van Noach. Fabrizio’s droom is een variant op het Noach-thema. Op een dag vliegt hij weg van alles, samen met zijn designcollectie en zijn drie honden. Dat ideaal krijgt binnenkort gestalte. Buiten Milaan laat hij een houten huis bouwen waar hij zijn hele universum mee naartoe neemt: ‘Dit appartement was liefde op het eerste gezicht. Ik heb het volledig naar mijn hand gezet. Nu voelt het alsof het vleugels krijgt. Maar ik geef aan wanneer, want ik ben de piloot’.
Huis als website Sclavi’s appartement vormt de sitemap voor zijn webpagina. Hij trakteert de bezoeker – die kan navigeren tussen de keuken, de woonkamer en de slaapkamer – op zijn visie en belevenissen. Vliegdroom, Ark, Engelse setters, vrienden, Lili Marleen, kunstwerken: alles flitst voorbij. www.fabriziosclavi.it
