+19 JV, Hendrik-Ido-Ambacht

Nieuwsbrief

september 2014

Van het HTC Een periode van vakantie ligt achter ons. We hebben mogen uitrusten en ook het werk voor het HTC stond op een lager pitje. Nu de vakantie weer achter de rug is, zijn we weer volop bezig met activiteiten voor het komende jaar. Het HTC bestaat nu ongeveer een jaar en we kunnen terug kijken op een intensief, maar zeker zeer geslaagd jaar! Veel mensen hebben met ons meegedacht door middel van giften of daden en laten we niet vergeten, het gebed. Het hoogtepunt was natuurlijk het vertrek van Sjaak en Adeline naar Bukavu, waar ze inmiddels al weer een aantal maanden aan het werk zijn. Met de hulp van de Heere hopen we ons ook dit seizoen weer in te zetten voor het HTC en Sjaak en Adeline. We beseffen dat we zonder Zijn hulp niet bij machte zijn om verdere stappen te ondernemen. Het benodigde bedrag voor de eerste vier verblijfsjaren in Congo is nog lang niet behaald. Er is nog heel veel nood onder de kinderen van het project. We willen u vragen om ons te gedenken in uw gebed, maar ook in (een eenmalige) gift(en). De afgelopen periode zijn we bezig geweest om de relevante informatie over de kinderen van het project in kaart te brengen. U heeft de mogelijkheid om een van deze kinderen kind te sponsoren voor 30 euro per maand. De kinderen hebben hard iemand nodig die aan ze denkt! Verderop kunt u meer over dit initiatief lezen. De BBQ op 13 september was onze eerste activiteit na de vakantie. Gelijk een groot evenement met meer dan 300 aanwezigen. We hebben een heel fijne avond gehad. Het weer was prachtig, de sfeer was goed en aan het eind van de avond hebben we samen nog enkele psalmen en liederen gezongen. Met veel liefde hebben we ons ingezet om dit aspect van het 'gemeente-zijn' in onze gemeente te bevorderen. Op 18 oktober gaan we met elkaar zoutwatervissen. Op die dag varen we om 08.00u uit vanuit de Bergse Diepsluis (Tholen). Aan het eind van de dag wordt de gevangen vis gebakken en kunt u die meenemen. Het belooft een gezellige dag te worden. Meer informatie en opgave via onze website. Let op: er zijn nog maar enkele plaatsen beschikbaar!

Agenda 18 oktober Zoutwatervisser, Tholen 16 november presentatie +16/+19 JV, Hendrik-Ido-Ambacht Hendrik Januari 2015 stampottenbuffet (januari 2015) Maart 2015 Volleybaltoernooi CD presentatie

Foto impressie BBQ

Voor meer foto's kijk op http://hometeamcongo.nl/gallery/gemeente-bbq/

Van de penningmeester

De zomerperiode ligt achter ons. De eerste activiteit is al achter de rug en volgende activiteiten staan alweer voor de deur. Stukje bij beetje groeit de inkomstenstroom. Dat is hard nodig. Nu Sjaak en Adeline alweer een tijd actief zijn in Congo, wordt steeds duidelijker wat de kosten daadwerkelijk zijn. Soms heb je meevallers, soms ook tegenvallers. Zo wordt er hard gewerkt aan het optimaliseren van de organisatie van de projecten. Dit brengt kosten met zich mee die we niet hadden voorzien. Maar het belangrijkste blijft dat Sjaak en Adeline hun werk goed kunnen doen. Daar zetten wij als HTC ons voor in. Daar kunnen we uw/jouw steun natuurlijk goed bij gebruiken. Dat kan zijn door middel van een gift (geld/natura), maar ook het aandragen van ideeën die we als HTC kunnen uitwerken om geld in te amelen. Mogen we hierop rekenen? U/je weet ons te vinden. Alvast onze hartelijke dank hiervoor.

Van Sjaak en Adeline......

Het is weer de hoogste tijd om iets van ons te laten horen. In Nederland is de vakantieperiode voorbij. Hier beginnen we het juist nu wat rustiger te krijgen. We zijn alweer bijna 5 mnd in Bukavu. Aan de ene kant lijkt het of we hier al jaren wonen, en aan de andere kant is de tijd voorbij gevlogen. We mogen wel zeggen als we terugkijken op de laatste maanden dat de Heere ons heeft geholpen, en doorgeholpen. In alles mogen we Zijn sterke Hand opmerken. Toen we hier kwamen bleek het project niet helemaal te zijn wat we ons voorgesteld hadden. Het team deed zijn best, maar zonder directe stimulans was alles toch wel wat ingezakt. Het lesprogramma was uiterst zwak. Aan de andere

kant; er waren wel 15 kinderen die 3 dgn per week op het project kwamen , een Bijbelverhaal hoorden en een maaltijd ontvingen. Ook zat er best wat variatie in de groep. Allereerst waren het 11 jongens en 4 meisjes, maar daarnaast varieerde de leeftijd van 8-18jr. Daarbij waren er kinderen die nauwelijks lagere school hadden gedaan en enkele die al op de middelbare school hadden gezeten. Al met al lastig om er een eenheid in te brengen. Toch was er een harmonie in de groep. Niemand werd echt buitengesloten, al nam de een enthousiaster deel dan de ander. Twee jongens vielen op dat ze nauwelijks speelden, en lachten. Soms forceerden ze zich, maar werd er niet op ze gelet dan zaten ze triest voor zich uit te kijken. De een heeft enkele gelukkige jaren gehad met vader, moeder en broer en zus. Tijdens de geboorte van de vierde, is zijn moeder overleden. Toen begonnen de zorgen. Enkele jaren later is zijn vader toen hij met een kano (uitgeholde boomstam) op de rivier aan het vissen was, omgeslagen en verdronken. Oma heeft de kinderen opgevangen, maar kon het niet allemaal aan. ‘Ons kind’ is toen door een tante in huis genomen, maar die kan haar eigen kinderen al nauwelijks voeden. Een andere jongen was enkele dagen oud en lag bij zijn moeder te drinken, terwijl ze op dat moment vermoord werd. Hij is eerst opgevangen bij een grootvader die al bedelende in zijn onderhoud voorzag, en woont nu bij een oom en tante. Je ziet dat kinderen wanneer ze bij familie wonen vaak wel liefde krijgen, maar er doorgaans geen middelen zijn om goed voor de kinderen te zorgen, en dan gaan eigen kinderen voor. In Kalehe zijn we nog steeds niet geweest. We hopen steeds binnenkort te gaan, maar aldoor komt er wat tussen. Het probleem is dat het ver weg is, over onverharde wegen, en op het moment weer een beetje onrustig is in het gebied. Daarbij hebben we een auto gekocht die nog wat reparaties nodig had etc, en dat blijft maar aanduren. Door alles wat op ons af komt hebben we niet echt tijd om reparaties te doen, of te begeleiden. De papieren zijn bijna rond, en dat heeft ook heel wat aandacht gevraagd. En in de stad kunnen we ons prima redden zonder auto. Hopelijk kan dit echt nu binnenkort gerealiseerd worden, en ook daar nieuw leven ingeblazen worden. Een complete reorganisatie was dringend nodig. Dat was niet gemakkelijk, maar met deskundige hulp begint dit toch vorm te krijgen. Alle structuren waren onduidelijk. Nu hebben we een begin van een plaatselijk bestuur dat echt meeleeft. Ze vergaderen en maken plannen, en zijn met het project bezig zonder dat wij ze ook maar hoeven te stimuleren. Op de laatste dag vorige week was ook een bestuurslid aanwezig, en de vorige keer toen we een bijeenkomst hadden met de ouders, deed een ander bestuurslid een Bijbelstudie met de ouders. Al met al zijn we heel dankbaar voor deze mensen. Begin juni hebben we afscheid genomen van het teamlid dat de maaltijden verzorgde. Haar plaats is opgevuld door degene die ons ook in huis helpt. Elke keer is het weer een feest om de kinderen iets lekkers voor te zetten. Ze hebben al heel weinig thuis, en krijgen vaak alleen fufu met bruine bonen. De eerste keer dat het iets anders was als de standaard maaltijden vergeten we nooit. We hadden voor $1 verse tomaten gekocht op de markt, en die door de bruinen bonen gedaan. Toen het eten op tafel kwam begonnen ze allemaal te juichen en te dansen. Daarna trokken ze een verbaasde en nieuwsgierige papa Nestor aan zijn mouw mee. “Papa,papa, kijk…. We hebben tomaten!” Wat een vreugde door een beetje fantasie en $1. Sinds die tijd zijn we steeds bezig de kinderen te verrassen. Het bleek ook dat een grote schoonmaak van de ‘keuken’ nodig was. De muizen/ratten feestten er oplos. Het meel en ander voedsel waren vervuild met keutels. Wanneer je binnen kwam vertrokken ze in optocht door een gat in het plafond. Samen met de kinderen hebben we alles schoongemaakt. Wat een lol kregen ze daarin. Van te voren hadden we al tonnen gekocht om al het eten in te bewaren. Uiteindelijk hebben we met z’n allen, incl het team, onszelf voor de deuropening staan prijzen. Zo mooi en schoon was alles. En dan is een lolly helemaal een goede beloning. Vrijdag 22-8, hebben we afscheid genomen van deze groep. Zij zijn nu ingeschreven op verschillende scholen en hopen over twee weken te beginnen. Ze waren er allemaal en ook had ieder kind een ouder of verzorger bij zich. Het is heel bijzonder dat deze groep gestart is met 15 kinderen en ook geëindigd is met 15 kinderen. Bij de vorige bijeenkomst waren van alle kinderen een ouder aanwezig, en nu waren ze weer allemaal vertegenwoordigd. Papa Nestor geniet van de mogelijkheid om van alles te vertellen en te zeggen. Of het nou bidden, vertellen, of informeren is, het is allemaal eindeloos breedsprakig. Zo nu en dan moesten we hem even tippen dat hij het kort moest houden. Dat scheelt alleen maar enkele minuten, want hij kan gewoon niet anders. Sjaak heeft deze keer een Bijbelstudie gedaan over de zaaijer en het zaad in de akker. Er werd goed geluisterd. De ouders hadden allemaal hun gekregen bijbel bij zich maar de een zag er wel gebruikter uit dan de ander. Aan het eind kregen de kinderen allemaal een rugzak mee met schoolspullen. Die werd na ontvangst niet meer losgelaten. De feestelijke bijeenkomst werd afgesloten met een maaltijd.

De komende periode hopen we te gebruiken om het gebouw goed schoon te maken en te laten verven. Ook is er veel voorbereiding nodig voor de nieuwe groep in oktober. Deze groep is op 6 kinderen na helemaal gesponsord. Toen we kwamen waren er nog kinderen uit een vorige groep die niet werden gesponsord, maar hopelijk vinden we voor de groep in oktober start nog mensen die deze kinderen willen steunen en hun onderwijs mogelijk willen helpen maken. \Heel hartelijk dank voor alle positieve reacties. Heeft u belangstelling om een kind uit Congo een toekomst te bieden door het de mogelijkheid te geven om naar school te gaan neem dan contact op via [email protected]. Een mooi voorbeeld hoe het kan verlopen is Julien. Hij is de teamleider. Hij is een kind uit eenoudergezin. Door de

katholieke zusters is hij opgevangen, zodat hij naar school mocht. Hij deed heel goed zijn best en deed mee in een wedstrijd van Unicef toen hij in de 5e van de Middelbare School zat. Iedere stad of school uit Zuid-Kivu mocht de beste laten meedoen. Hij kreeg de kans, en zat bij de beste tien. Die kregen allemaal een jaar gratis studeren. Zo kon hij de middelbare school afmaken. Inmiddels had hij geld gespaard door klusjes etc en kon hij zich inschrijven op de universiteit. Om een lang verhaal kort te maken, hij is nu beëdigd als advocaat. Het klinkt wel goed als we zeggen dat onze organisatie al een bedrijfsjurist heeft, maar het is een feit! Veel zorgen en moeite horen we om ons heen. Dagelijks ervaren we de enorme zorgen die er zijn in de Pinksterkerken. Ons project zou niet mogen bestaan, als de kerken hun verantwoordelijkheid zouden nemen. De kerk hier wordt helaas vaak gekenmerkt door corruptie, machtsmisbruik en politiek. Er zijn predikanten die huizen bouwen van collectegeld, en weduwen laten verhongeren. Het klinkt heel bitter, maar deze realiteit zien we elke dag om ons heen. Het is onvoorstelbaar dat een predikant een weesmeisje, lid van zijn kerk, lid van het kerkkoor, naar en dokter stuurt met een ziekte, en zij de dokter opbiecht dat ze moet prostitueren om aan geld voor haar studie te komen. Wanneer de dokter de predikant hiermee confronteert, weet hij er van, maar laat het gebeuren. Deze week nog hoorden we van iets bizars. Een moeder lijdt al jaren aan diabetes. De laatste tijd was ze nogal ontregeld en raakt een week geleden in een crisis. De mensen om haar heen gaan bidden (begrijp het goed, daar zeggen we niets van) en bidden. De situatie verslechterd. Ze krijgt daarbij uitval van een arm en been. De kinderen sjouwen haar in een taxi, en ipv naar het ziekenhuis, brengen ze haar naar een gebedssamenkomst. Daarna weer naar huis. De conclusie is dat een demon haar arm en been heeft afgepakt. Moeder wil heel graag naar een predikant die ook radio-uitzendingen verzorgt. Hij is erg bekend in de stad, maar ze zijn geen lid van zijn kerk. Uiteindelijk trekken de kinderen ’s avonds de stoute schoenen aan en hijsen moeder weer in een taxi. Bij die dominee aangekomen krijgen ze te horen “ hmm, het is nu erg laat, kom morgen maar terug.” De kinderen zijn teleurgesteld, maar accepteren het wel. De volgende morgen staan ze met moeder weer op de stoep van de dominee. Hij bekijkt het groepje eens goed en constateert dat ze geen lid zijn van zijn kerk. Ze hebben dus nooit de tiende in zijn kerk betaald. Hij denkt even goed na en laat weten “ als jullie die achterstallige tiende betalen, dan zal ik bidden. Dat is dan …. $3500” Zonder woorden te kunnen vinden zijn ze terug naar huis gegaan, en moeder is in coma geraakt en overleden. Met simpele medische hulp had ze mogelijk nog geleefd. Hele verschrikkelijke dingen horen we via de zendingswerkers op de compound die in het bekende Panzi-ziekenhuis werken. Wat daar binnenkomt aan ellende is met geen pen te beschrijven. Dr. Mukwege gaf vorige week een seminar over alle gradaties van beschadiging na seksueel geweld . Hij was in staat omdat hij al zoveel gevallen had, statistieken bij te houden, en we spreken over kinderen onder de vijf jaar!! Wat er hier gebeurt is onvoorstelbaar. Misschien heeft u het al gelezen in het nieuws dat Ebola in Congo is opgedoken. Even voor alle duidelijkheid : het is nog niet in Bukavu! Het is geconstateerd in het uiterste noordwesten van het land in een gebied dat erg geïsoleerd ligt. De autoriteiten zitten er boven op, maar artsen zijn bezorgd en bezig om te bedenken wat ze moeten doen als het hier opduikt. We bidden dat het zover niet komt, want het wordt een ramp. Alle voorzieningen zijn ontoereikend. Inmiddels zijn we ook geïntegreerd in de kerkelijke gemeente die we bezoeken. Wanneer de predikant afwezig is, of een erg drukke week heeft, gaat Sjaak in zijn plaats voor. Ook helpt hij bij een cursus voor leiders. Nicolas, de predikant, heeft contact met veel voorgangers, ook uit andere kerken. Hij organiseert eens per maand een bijeenkomst om hen te leren om tekstonderzoek te doen, en hoe je een preek opbouwt. Samen helpen ze de anderen, en proberen zo gereformeerde gedachten over te dragen. Nicolas en Rachel hebben twee weken geleden een zoontje gekregen. We waren steeds nieuwsgierig of hij ook de kinderdoop zou belijden. In onze zendingstijd zijn we nog nooit kerken tegengekomen waar we mee werkten die gereformeerd waren en ook kinderdoop in hun belijdenis hadden. Wat was dat steeds een heet hangijzer in Oekraine. Afgelopen donderdag vertelde Nicolas dat hun kleine Benaiah in december gedoopt hoopt te worden. Op een vraag van een aanwezige of hij voor kinderdoop was antwoordde hij simpel “ de genade is ook mogelijk voor kinderen. Ik zou wel een hele slechte vader zijn als ik mijn kind dit zou onthouden. En alleen maar vanwege hen die het niet begrijpen.” Zelf help ik met de ‘vrouwenvereniging’ . Er wordt een boek behandeld over de discipline van levensheiliging voor godvrezende vrouwen. Het boek is niet helemaal onze stijl, en cultureel erg Amerikaans. Het is elke keer wel een worsteling hoe ik, met mijn Nederlandse Ger.Gem.cultuur, de Amerikaanse Presbyteriaans getinte boodschap, hier moet vertalen letterlijk en figuurlijk, voor vrouwen die doorgaans in een Pinksterkerk zijn opgegroeid of RK of helemaal niet, en sinds kort met de gereformeerde boodschap in aanraking komen. Dan is Gods Woord laten spreken de enige manier, maar dat kan ook heel confronterend zijn. De eerste keer ging het over de discipline van het Christelijk gedrag of de christelijke etiketten en toegespitst op vrouwen. Onderwerpen als de christelijke regels of etiketten van ons uiterlijk. De Amerikaanse schrijfster zegt “ daarmee wordt niet bedoelt dat een vrouw geen jeans aan mag. Ik heb er zelf ook een paar.” Of dat dat een criterium is. Maar door alleen gedeelten te laten lezen zoals Deut 22:5 gaf te denken. Daarna dat de vrouw eenvoudig gekleed moet zijn en 1 Tim 2. We waren met z’n zessen. De meesten in jeans, met allemaal vlechtjes en heel veel sieraden. Eerlijk gezegd had ik het best warm, maar Gods Woord sprak en niet ik. Het geeft een band. Degene die er waren missen niet meer. En er was een verandering in hun kleding in de kerkdienst. Ze zagen er vrouwelijker uit. De gemeente is erg jong, en de kerkgangers zijn ook erg jong. De meeste zijn student, en er zijn enkele jonge gezinnen. Het was dus al snel dat we ‘grand-père en grand-mère’ werden genoemd. Toch heeft het iets warms, en je bent er voor ze in vreugde en verdriet. Na 5 mnd kunnen we wel zeggen dat geen enkele dag hetzelfde was. Het was niet altijd eenvoudig, maar soms werden er deuren geopend die wij niet eens konden bedenken. Het is een dagelijks wonder dat we hier een plaats hebben gekregen. We bevelen het werk, de werkers, en onze veiligheid in uw voorbede aan. Een hartelijke groet uit Bukavu, Sjaak en Adeline van Rijssel

Sponsorkinderen Sponsors gezocht! Al snel nadat Sjaak en Adeline gestart waren in Congo, bleek dat kindsponsoring een heel effectief middel is om, juist op de langere termijn, het verschil te maken in het leven van een jongere. Vanuit de organisatie, Kimon, is hier wel aandacht voor, maar wij wilden het graag wat nadrukkelijker onder de aandacht brengen. We zijn hard aan de slag gegaan en de actiemarkt van de Petrakerk, op 5 juli jl. leek een mooi moment om hiermee te starten. Door middel van een poster, foto’s en informatiemapjes, kregen de Congolese kinderen ‘een gezicht’. Heel veel mensen gaven blijk van hun belangstelling en namen informatie mee. Inmiddels hebben we als HTC 10 kinderen kunnen koppelen aan een gezin of persoon! Daar zijn wij, maar vooral ook Moise, Samuël, Anita, Safari, Thiery, Claudine, Irenge, Shukuru, Juspin en Grace u erg dankbaar voor. Zoals één van de kinderen schreef: “…. Ik dank u want dankzij uw hulp kan ik leren. Dat God u zegent!....” Inmiddels komen weer nieuwe kinderen op het project; kinderen die uit moeilijke gezinssituaties komen; gebroken gezinnen, gezinnen waar grote armoede heerst, waar ziekte is of een lichamelijke handicap. Zij voeren dagelijks een harde strijd om hun bestaan. Wat zou het mooi zijn als we ze daarbij zouden kunnen helpen. Als we weer een lach op hun gezicht zouden kunnen brengen, weer een sprankje hoop in hun ogen; ogen waarin al zoveel zorg en verdriet ligt. Wie deze kinderen ontvangt……

Even voorstellen: Arco Verweij Sinds de oprichting van het HomeTeam ben ook ik, Arco Verweij, betrokken bij het werk van Sjaak en Adeline. Van 1971 tot 1980 woonde ik al in ‘t Ambacht en na ons huwelijk in 1988 met Marlies Rietveld, was ik er dus weer terug! Samen hebben we 2 dochters; Marit (22)en Liselotte (11) en 3 zoons; Hanno (24), Martijn (20) en Thomas (15). Ik werk in Barendrecht als commercieel directeur bij Staay Food Group, een bedrijf dat groente en fruit teelt, importeert en exporteert. Door de oproep in de kerkbode en het ‘zetje’ van neef Jaap Willem Platschorre (ook lid van het HomeTeam) maakte ik kennis met de toekomstige werkzaamheden van Adeline en Sjaak in Congo. Zeker na de presentatie van Sjaak met alle mogelijke maar reële gevaren voor mensen een onmogelijke zaak. Maar als de Heere roept zal Hij Zijn woord waarmaken. Aan het einde van die dag wilde de Heere dit bevestigen door Zijn woord: ‘Mij is alle macht gegeven in de hemel en op de aarde ‘ (Mat 28:18b) Alhoewel Marlies geen lid van het hometeam is mogen we samen met veel liefde en enthousiasme ons steentje bijdragen aan de opvang en evangelisatie onder de straatkinderen. Werken voor de tijdelijke en eeuwige toekomst van een kind! We ervaren dat God dit werk zegent. Vele mensen en bedrijven steunen ons team in het gebed en financieel waardoor het mogelijk werd dat Sjaak en Adeline hun werk al in april van dit jaar, daadwerkelijk konden beginnen. D.V. 24 oktober hopen we samen (privé) een week naar Congo te gaan om het project te bezoeken. We kijken er naar uit en vragen uw gebed voor al het werk dat in Congo en Nederland gedaan mag worden. Opdat Zijn huis vol worde .......

Familie van Rijssel Het postadres: Kimon RDC t.a.v. Iz. van Rijssel P.B. 137 Cyangugu, Rwanda Skypenaam: izvanrijssel Tel. Sjaak: +243 998289469 Tel Adeline: +243 998290135 email: [email protected]

HomeTeam Congo Van Rijssel Otto van de Breevaart, penningmeester Annerieke van Haaften - Platschorre Leendert van der Kuijl Enike van der Kuijl – Joosse, secretaresse Jaap-Willem Platschorre, voorzitter Jisk van Rijssel Anne van Rijssel - Visser Arco Verweij p/a Waelneslaan 15 3344 HA H.I.Ambacht Tel. 078 3030005 E-mail: [email protected] Internet: www.hometeamcongo.nl Giften zijn van harte welkom op ING Bank 6849217 t.n.v. Stichting Kimon (IBAN: NL47 INGB 0006 849 217 / BIC: INGBNL2A) te Putten. Vermeld bij uw giften: Congo – Fam. van Rijssel. Stichting Kimon is door de belastingdienst aangewezen als Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI). Giften zijn dus fiscaal aftrekbaar. http://www.kimon.nl/