> pagina 5. Bulletin voor de ouders van leerlingen aan het Stedelijk Gymnasium te Utrecht. NiCo s over Homerus

Klassieke Agenda

Van de rector

Stenen vriendschap

Nieuwsvaria

> pagina 2

> pagina 4

> pagina 5

> pagina 6-7

Vox Hieronymi

jaargang 39 nummer 22 november 2010

Bulletin voor de ouders van leerlingen aan het Stedelijk Gymnasium te Utrecht

www.usgvox.nl

Nieuwsvaria Geld voor inrichting Examenrondleiding Commissie Klassieke Talen Gymnasiumvereniging op Twitter Latijn op de bul?

> pagina 6-7

Niets dan nachtmerries > pagina 11

De stalen kozijnen van Dudok Van ‘een afschuwelijk zwembad met vieze groene tegels’ tot ‘een crematorium’ of juist een ‘stijlvol gebouw’. De herinneringen aan het schoolgebouw van het USG aan de Homeruslaan van docenten die al jaren op het USG werken zijn heel divers. > pagina 8-9

NiCo’s over Homerus

Goden ABC: Narcissus

Geheime plekjes

Wat vinden de NiCo’s (de Nieuwe Collega’s) eigenlijk van de school - zij zijn nog niet belast met een lange USG-geschiedenis en bekijken het schoolgebouw aan de Homeruslaan met een frisse blik.

Het verhaal van de schone Narcissus is een beetje een ellendig verhaal. Het is een verhaal over een riviergod en een nimf, Leiriope (Leliegezichtje) genaamd. Ze leefden niet lang, maar wel gelukkig samen.

Het gebouw aan de Homeruslaan kent vele hoeken en gaten. Aan de hand van de ‘archivaris’ van het USG, ouddocent klassieke talen Jan Visser, ging de Voxredactie op bezoek in de spelonken en krochten van het USG. Plaatsen die slechts weinigen kennen…

> pagina 10

> pagina 14-15

> pagina 17

Het nieuwe gebouw

Ja-woord op het USG

> pagina 12-13

> pagina 16

Programma 27 november > pagina 18

2 |Klassieke agenda

vox hieronymi www.usgvox.nl [email protected]

Klassieke agenda 26 en 27 november Phaedra (Jean Racine), Toneelgroep Amsterdam. www.stadsschouwburg-utrecht.nl

t/m 2 januari 2011 Kindertentoonstelling MegaGrieken, over de invloed van de klassieke Griekse cultuur op onze hedendaagse samenleving. Rijksmuseum van Oudheden, Leiden. www.rmo.nl

Donderdag 11 januari Venus, voorstelling van Danstheater Aya. www.stadsschouwburg-utrecht.nl t/m 16 januari 2011 Toerist in Alexandrië - Reconstructies van een antieke metropool (Fototentoonstelling) Allard Pierson Museum Amsterdam, http://allardpiersonmuseum.nl

t/m 28 februari 2011 De prehistorische monu menten van Antequera. Hunebedcentrum, Borger. www.dolmenvanantequera.nl

Tot 18 maart 2011 De onsterfelijke Alexander de Grote - De mythe, de werkelijkheid, zijn reis, zijn erfenis. Hermitage Amsterdam, www.hermitage.nl t/m 20 maart 2011 Alexanders Erfenis - Grieken in Egypte. Allard Pierson Museum Amsterdam, http://allardpiersonmuseum.nl 28 en 29 maart 2011 Tereisias (Aeschylos/Euripides/Sophocles i.s.m. Ko van den Bosch), Noord Nederlands Toneel. www.stadsschouwburg-utrecht.nl


Voorwoord| 3

Gele stenen

Het USG gaat de gele stenen van architect Johannes Izak Planjer verruilen voor de botsende ijsschotsen van Thomas Rau. Van de bakstenen en strakke lijnen uit de jaren dertig van de vorige eeuw naar de moderne milieubewuste bouw van de 21e eeuw. Nog maar een paar weken en dan is de Homeruslaan geschiedenis. Als de muren konden praten, dan zouden ze uitgebreid verhalen van lief en leed dat hier door generaties scholieren gedeeld is. Een aantal typische USG-parafernalia, waarvoor dat ook geldt, gaat mee naar het nieuwe onderkomen. Bijvoorbeeld de houten bank in de hal. Zoals docenten in deze Vox vertellen is op deze bank menig mentorgesprek gevoerd. Maar ook hebben prille docenten er zenuwachtig hun sollicitatiegesprek afgewacht en even nerveuze leerlingen hun repetitiecijfer. Ondanks de herinneringen die zo meeverhuizen is het toch een afscheid. Daarom is deze Vox ook een afscheidsnummer, maar zonder veel van de droefenis die zo vaak met afscheid gepaard gaat. Want het gebouw mag dan mooi en karakteristiek zijn, er valt wel het een en ander op aan te merken. De verschillende kwalificaties op de volgende pagina’s geven een indruk van hoe de meningen over het schoolgebouw uiteenlopen: sportfondsenbad, crematorium, stenen vriendin, stijlvol gebouw. Ieder heeft zijn of haar eigen associaties. Omdat dit een afscheidsnummer is, besteden we extra aandacht aan de ‘stenen’. De meeste artikelen gaan over het oude of het nieuwe gebouw. Maar ook met deze zware nadruk hopen we met deze Vox de ouders van de USG-leerlingen weer een aardige verzameling leesvoer en informatie te bieden.

Foto: Rienk Mebius

We horen overigens graag of u dat ook vindt. Uw reactie is zoals altijd meer dan welkom, net als andere opmerkingen, aanmerkingen of suggesties: [email protected]. De redactie van de Vox Hieronymi Bart Boon Hendrik-Jan Buist Jasper Enklaar Maddy Hageman Erik Jille Frieda Schellekens Tineke Snel Mirjam Sternau

Vox-redactie zoekt versterking De huidige Vox-redactie – zeven ouders en één docent – werkt al geruime tijd in deze samenstelling aan de productie van zo’n vier tot vijf Voxen per jaar. Dat doen we graag en we zijn er zelf enthousiast over, want het is leuk werk. We hopen dat de Vox-lezers daar net zo tevreden over zijn. Toch zijn we op zoek naar versterking, naar ouders die willen meedenken, meeschrijven, fotograferen of op een andere manier willen bijdragen aan de Vox. Nieuwsgierig? Meedoen? Vragen? Mail naar [email protected] en we nemen graag contact op.

4 |Van de rector


Verhuizen!

Sinds het begin van het schooljaar zijn we intensief bezig om alles in en om het nieuwe schoolgebouw zo goed mogelijk voor elkaar te krijgen. Iedere week is er een overleg met alle partijen over meubels, ICT, telefoon, bewegwijzering, buitenruimte, verhuisinstructies en wat niet al. Woensdag 17 november vond de eerste oplevering plaats; na alles wat we ‘in wording’ hebben gezien, zijn de verwachtingen hoog gespannen. Er zijn inmiddels verschillende bezoekjes aan het nieuwe gebouw gebracht, ook door leerlingen. De aanvankelijke schroom - zo’n mooi gebouw inleveren voor zoiets moderns? – sloeg om in enthousiasme: wat een ruimte en wat een licht! Het vertrouwen was gegroeid dat de goede sfeer die op de Homeruslaan heerst ook in het nieuwe gebouw zal blijven bestaan. Nog vijf weken hebben we om ons los te maken van het vertrouwde gebouw. Vorige week zijn de eerste papierafvalcontainers de school binnengereden om alvast met opruimwerkzaamheden te kunnen beginnen.

In het kader van de verhuizing zijn de volgende data van belang: 27 november afscheid van het oude gebouw 5 januari feestelijke ingebruikneming van het gebouw met alle leerlingen en medewerkers 13 januari het gebouw is open voor bezichtiging door buurtgenoten en andere belangstellenden 19 januari officiële opening van het gebouw Uiteraard zullen leerlingen en ouders nog geïnformeerd worden over de invulling van deze festiviteiten. Ondertussen gaat het onderwijs gewoon door. De eersteklassers zijn alweer aardig gewend, de nieuwe docenten ook. We zijn ervan overtuigd dat we een prachtige toekomst tegemoet gaan aan de IBB-laan, waar met nog meer plezier gewerkt kan worden aan de ontplooiing van de talenten van onze leerlingen, want daar gaat het tenslotte om! Hanneke Taat

De heer Jan Visser heeft een enorme prestatie geleverd door het archief tot 1992 tijdig te kunnen overdragen aan Het Utrechts Archief, vakkundig uitgezocht en verpakt. Wij zijn hem daar heel dankbaar voor. Bijna alle klassieke beelden, voorwerpen en andere kunst gaan mee naar de nieuwe school, zodat in dat opzicht de gymnasiale sfeer ook visueel herkenbaar blijft. In de vorige VOX is de actie voor fondsenwerving aangekondigd die het Gregoriusfonds samen met het H ieronymusfonds heeft opgezet. We zijn verheugd dat de actie goed aanslaat. Tijdens de jaarvergadering van donderdag 11 november heb ik nog mogen toelichten dat de bekostiging door de overheid van de inrichting van een nieuw schoolgebouw dermate krap is, dat we daarmee, aangevuld met investeringen van de school zelf en van het bestuursbureau, de basisvoorzieningen op zich kunnen realiseren. Om goede voorzieningen te hebben voor modern, uitdagend en gedifferentieerd onderwijs is meer geld nodig en daarom zijn we erg blij met de aanvulling vanuit de fondsenwerving.

Homeruslaan 40| 5


De stenen vriendschap

Op een dag in september ontmoette ik haar. Hoewel ik niet lang daarvoor nog mijn twijfels had, wist ik het vanaf dit treffen zeker: zij en ik zouden het wel gaan vinden met elkaar. Sterker nog, wij zouden waarschijnlijk heel wat gaan meemaken samen. Ondanks het feit dat zij heel wat meer volwassen en ervaren was dan ik, pasten wij bij elkaar en dit zou zo blijven. Ofschoon ik aan het begin, zoals in elke vriendschap, nog lichtelijk op mijn hoede was en niet wist hoe ik me gedragen moest, kan ik nu met zekerheid zeggen dat ik bij haar op mijn gemak ben. En zij is dat op haar beurt eveneens. Ja, Homeruslaan 40 is al meer dan vijf jaar lang de spreekwoordelijke rots in mijn branding. Laat ik bij het begin beginnen. Twaalf jaar was ik, enthousiast, maar waakzaam. Ik wilde graag dat zij mij in de armen zou sluiten zoals ik dat bij haar al deed, dus respecteerde ik haar gewoontes en al eeuwenoude gebruiken. Zo snapte ik dat ik op haar bordes niets

Foto: Rienk Mebius

te zoeken had, dat dit met de tijd wel komen zou. Immers, wat moest ik daar tussen de rokers en stoere hogereklassers? Ook het pad waarop veel van haar andere vrienden hun brommers en scooters neervlijden, meed ik. Dit maakte echter niet uit. Ik kon op andere plaatsen wel haar volledige aandacht bemachtigen. Zo had je de kantine. Samen met leeftijdsgenootjes bracht ik daar de pauzes door en al gauw werd dit onze vaste ontmoetingsplaats. Als vanzelfsprekend introduceerde zij mij bij veel van haar bekenden, zowel het oudere en onderwijzende soort als het jonge en lerende. Daarnaast leerde ik de plek kennen waar ik verzekerd kon zijn van haar discretie: de meisjestoiletten. Hoeveel geheimen zullen daar in de loop der jaren niet aan haar zijn toevertrouwd? Hoeveel is er gelachen en gehuild, hoeveel stampij is er gemaakt en hoeveel ruzies zijn er bijgelegd? Toch bleef zij waar ze was en leek geen enkele keer genoeg te hebben van alle kommer en kwel.

En toen werd ook ik ouder. Waar bij sommige vrienden dit pijnlijk genoeg tot het eufemisme ‘uit elkaar groeien’ kan leiden, was dit bij ons niet het geval. Nee, met de tijd merkte ik dat zij mij juist steeds meer van zichzelf toevertrouwde. De houten bank in de benedenhal werd nu ook voor mij een plaats om te zitten in een tussenuur of pauze en de begeerde bankjes in de tuin wist ik tijdens zonnige dagen met behoorlijk wat durf te bemachtigen. Echter, met het ouder worden krijg je in een vriendschap ook te maken met elkanders onhebbelijkheden. Als gevolg ergerde ik me meer dan eens aan haar. Zo had je die eeuwige tocht die me na al die jaren kippenvel behoorlijk de keel uithing. Desondanks leerde ik haar tekortkomingen accepteren en zelfs toen ze mij schokte door een rigoureuze gedaanteverwisseling te ondergaan, vergaf ik haar. Want hé, dat haar rozentuin met asfalt werd getorpedeerd, kon zij ook niet echt helpen. Nu terugkijkend op alle jaren die ik met haar heb doorgebracht, kan ik met recht zeggen dat wij goede vrienden zijn geworden. Ons leeftijdsverschil heeft ons nooit gehinderd. Zo kun je niet van velen zeggen dat zij iedere maandag weer steevast om klokslag half negen, de laatste jaren zelfs vijf voor half negen, voor je klaarstaan. Als ik later terug zal denken aan mijn middelbare schooltijd, zal zij me vast en zeker weer helder voor de geest komen. Strak, licht en gezellig. Al met al spijt het me haar nu achter te moeten laten, mijn vriendin met haar hart van steen. [Jetske Brouwer, 6e klas]

6 |Nieuwsvaria


Meer geld voor de inrichting en het buitenterrein Het schijnt gebruikelijk te zijn dat bij de bouw van nieuwe scholen in Nederland relatief weinig geld beschikbaar komt en dat de inrichting van het buitenterrein de sluitpost vormt op de begroting. Ook voor de inrichting van de nieuwe school zijn beperkte budgetten beschikbaar, gerelateerd aan de vierkante meters van de school en het aantal leerlingen. De nieuwe school heeft veel ruimtes waarvoor nog geen inrichting aangeschaft kan worden: de ruim opgezette hallen waar activiteiten met leerlingen kunnen plaatsvinden, de nieuwe spreekkamers voor mentoren en studiebegeleiders, een groot muzieklokaal en een vergaderruimte. Daarom is de ouderraad een actie begonnen om extra budget te genereren voor de inrichting van de school en voor het buitenterrein om de school. De fondsenwerving voor de nieuwe school is eind september gestart en heeft een bemoedigende som geld voor de nieuwe school opgeleverd. Ook heeft de ouderraad het regionale nieuws gehaald door met de verkoop van etsen van de school geld in te zamelen. Op dinsdag 26 oktober besteedde RTV Utrecht aandacht aan ons initiatief in het programma U vandaag om 18:00 uur. Inmiddels is bijna de halve oplage aan etsen besteld (circa 60 etsen). Aan gelden is tegen de 40.000 euro ontvangen! Onderdeel hiervan is het grote bedrag van 15.000 euro dat is geschonken voor de klimwand in de gymzaal. De gulle gever is een oudleerling die vroeger zelf graag veel in de klimrekken hing en die lichamelijke ontwikkeling een belangrijk vak op school vindt.

Van de 700 m2 schoolplein zijn inmiddels 62 m2 geadopteerd. We hopen dat dit er nog veel meer worden! Alleen dan kunnen we de gewenste bomen en rozenstruiken planten en de tribune plaatsen waarop de leerlingen lekker buiten in het zonnetje kunnen zitten. U kunt nog altijd gericht geld doneren door een bedrag over te maken op bankrekening 133268845 ten name van NUOVO Utrechts Stedelijk Gymnasium en het bestedingsdoel te vermelden (bijvoorbeeld ‘donatie t.b.v. muzieklokaal’). Elk bedrag is van harte welkom! Zie ook: http://www.usgym. nl/actueel/Afscheid%20schoolgebouw%20en%20help%20 het%20USG

Uitreiking eindrapport Verkenningscommissie Klassieke Talen uitgesteld September vorig jaar bracht de Verkenningscommissie Klassieke Talen een tussenrapport uit. Het tussenrapport is te vinden op de site van de Vos Hieronymi (http://www.usgvox.nl/ pdf/Tussenrapport-Verkenningscie-Klassieke-Talen.pdf) Dat rapport deed veel stof opwaaien. Want het klassieke onderwijs in Grieks en Latijn zou plaatsmaken voor het vak Griekse en Latijnse Taal en Cultuur (GLTC). Dat vak behelst volgens de aanbevelingen van de commissie de bestudering van de Grieks-Romeinse oudheid aan de hand van originele teksten met intensief gebruik van vertalingen; daarbij staat


Nieuwsvaria| 7

een geïntegreerde benadering van taal en cultuur centraal. Verder adviseerde de Verkenningscommissie de instelling van een keuzevak Latijn en een keuzevak Grieks in het vwo. Ieder keuzevak beslaat 480 uur en behelst respectievelijk de bestudering van originele Latijnse en Griekse teksten met nadruk op een literatuurwetenschappelijk, taalwetenschappelijk en filologisch perspectief. Tekstbegrip mede blijkend uit de vertaling van een ongelezen stuk tekst is hierbij een expliciet leerdoel. Door de val van het kabinet en de daarop volgende kabinetsformatie is de presentatie van het definitieve rapport van de Verkenningscommissie uitgesteld. Het is onbekend wanneer het rapport nu aan de minister van Onderwijs wordt aangeboden.

college van bestuur echter toch dat de bullen slechts in het Engels of het Nederlands opgesteld worden. Daarnaast krijgen de afgestudeerden een apart certificaat in het Latijn. Dat wordt door sommigen afgedaan als een soort tegemoetkoming, een papiertje in het Latijn bij het officiële getuigschrift.’ Volgens Arthur Elias, universitair hoofddocent bij Rechten, is de discussie rond het Latijn op het diploma een prestigestrijd geworden voor het college. Toen het college afgelopen mei besloot het Latijn van de afstudeerbullen te schrappen, leidde dat tot protest bij de academische gemeenschap. Er werd een mars over het Rapenburg georganiseerd en ruim vierduizend sympathisanten ondertekenden een petitie die opriep om het Latijn te behouden.

Eindexamenrondleidingen Grieks en Latijn

Gymnasiumvereniging op Twitter en Hyves

Het Rijksmuseum van Oudheden biedt dit schooljaar, als eerste museum in Nederland, eindexamenrondleidingen Grieks en Latijn aan. Dit idee is ontstaan in samenwerking met enkele gymnasia. Tijdens deze rondleidingen, vanaf 1 december, worden objecten uit de collectie getoond die verband houden met de primaire bronnen die leerlingen gedurende het examenjaar lezen. De leerlingen krijgen een hand-out met teksten uit Aeneis of uit Herodotus’ Historiën. De rondleiding Grieks leidt over de afdelingen Egypte en oude Nabije Oosten. De rondleiding Latijn leidt over de afdelingen Grieken, Romeinen klassiek en Romeinen in Nederland. Doel is dat de leerlingen door het zien van oorspronkelijke voorwerpen en door het horen van aansprekende verhalen beter in staat zijn de teksten te interpreteren.

De Vereniging Vrienden van het Gymnasium bestaat dit jaar dertig jaar. De club gaat met de tijd mee. De website www.gymnasiumnu.nl is helemaal vernieuwd en de vereniging is zelfs via de sociale netwerken Hyves (http://gymnasiumnu.hyves.nl/) , Twitter en Linkedin te volgen. Heel hard loopt dat nog niet. De Linkedin-groep heeft zeventien leden en op Twitter heeft GymnasiumNu welgeteld drie volgers. Alleen Hyves heeft wat meer om het lijf met 179 ‘vrienden’. Overigens: de Hyves-groep ‘Ik haat Grieks en ik kan geen Latijnse teksten vertalen maar ik zit wel op het gymnasium’ kan op meer bijval rekenen. Deze heeft 10.538 vrienden.

Latijn wel of niet op de bul? In de vorige Vox berichtten we dat het Latijn toch op de Leidense bul zou worden gehandhaafd. Het college van bestuur was teruggekomen op een eerder besluit bullen alleen in het Engels of Nederlands te stellen. In een nieuw voorstel wil het

8 |Homeruslaan 40


De stalen kozijnen van Dudok

Van ‘een afschuwelijk zwembad met vieze groene tegels’ tot ‘een crematorium’ of juist een ‘stijlvol gebouw’. De herinneringen aan het schoolgebouw van het USG aan de Homeruslaan van docenten die al jaren op het USG werken zijn heel divers. “Toen ik hier 21 jaar geleden kwam solliciteren had ik weerstand tegen de school vanwege het uiterlijk van het gebouw”, zegt natuurkundedocent Nico Bosman. “Het zat vol met graffiti.” Mirjam Sternau, die al meer dan 25 jaar aan de school verbonden is als docent Nederlands, heeft weer een heel andere associatie: “Ik vond het net een crematorium. Ik kwam uit een heel modern, licht schoolgebouw in Amstelveen.” De enige meteen positieve indruk van het gebouw komt van Hans Evers, die sinds 1975 wiskunde geeft: “Hé, dat is van Dudok, wat een stijlvol gebouw. Maar misschien komt het omdat ik uit Hilversum kom, het raadhuis daar is ook ontworpen door Dudok.” “Aan de buitenkant vind ik het wel mooi, hoewel ik niet van stalen kozijnen houd”, zegt Jos Tielens. De docent Frans vindt vooral de binnenkant afschuwelijk. Haar eerste indruk toen ze kwam solliciteren was: “Het lijkt wel een sportfondsenbad met die vieze groene tegels.” Hans Evers: “Door die stalen kozijnen is het altijd koud en tochtig in het gebouw. In het begin hadden we zo’n stok met een slinger om de bovenramen te openen.” “Aan de ramen mochten we niets veranderen, omdat het gebouw op de monumentenlijst stond”, weet Sternau zich te herinneren. “Er werden overal tochtstrippen aangebracht, maar dat werd een zootje. En bij Alwine Reinink konden de ramen toen helemaal niet meer dicht”, zegt ze lachend.

Muizen We zitten aan het eind van de vrijdagmiddag in de docentenkamer met een glaasje wijn herinneringen op te halen. Over die docentenkamer hebben de leerkrachten ook een verhaal. Langs de wand zijn nog een paar ‘kluisjes’ waar docenten spullen in kunnen opbergen. Tielens: “Het barstte hier van de muizen. Oude repetities die we in de kluisjes bewaarden, vonden we half opgevreten terug.” Toen het team groeide, raakten sommige docenten hun opbergruimte kwijt. Evers: “Ik heb indertijd met moeite een half kastje terugveroverd.”

Sternau weet nog goed dat de toenmalige directeur Lips zijn hamer kapot sloeg op de grote bruine tafel die in de docentenkamer stond.

‘Het barstte hier van de muizen. Oude repetities die we in de kluisjes bewaarden, vonden we half opgevreten terug.’ De meningen over de lokalen zijn verdeeld. Evers vindt de lokalen kneuterig en klein, Bosman is blij dat hij altijd het grootste lokaal heeft. “Dat heb je ook wel nodig bij natuurkunde. Toch heb ik nog meer ruimte nodig, daarom ben ik blij dat we naar het nieuwe gebouw gaan. In lokaal 10, dat vroeger het amfitheater was, hebben we heel wat aangemodderd om practicum te doen. Ik werk nu met losse tafels, dat is ongeschikt. In het nieuwe gebouw staan de tafels vast aan de vloer.” Sternau vindt het een straf om in een groot lokaal les te geven, terwijl Tielens zich verheugt zich op de 78 vierkante meter die ze krijgt in de nieuwbouw. “Heerlijk! Mijn hok hier is verschrikkelijk”, zegt ze en ze trekt er een heel vies gezicht bij. “Een hele wand staat vol dozen omdat je anders niets kunt opbergen, elke dag loop ik blauwe plekken op omdat de gangetjes tussen de tafels te nauw zijn. En het is heel vies.” Sternau: “Ach, de smalle gangetjes en de blauwe plekken ben ik allang aan gewend.”

Smerig Er lopen twee keer zoveel leerlingen in het gebouw dan toen de leerkrachten begonnen en dat merken ze op meerdere fronten. Evers: “Als er te veel mensen op een plek zijn heb je èn sneller oorlog èn het wordt smerig.” Vroeger kon je nog redelijk tussen de leerlingen door lopen tussen twee lessen, maar de docenten maken nu een ommetje om de kluwen jongelui te omzeilen. Ook hebben ze last van het geluid dat wordt voortgebracht door de leerlingen. “Er is geen geluidsuitweg in dit gebouw”, zegt Tielens. “De kinderen zijn harder gaan schreeuwen en ik verdraag het niet meer.” Evers: “Ik kan juist in de noodbouw niemand verstaan.”


Evers kijkt er naar uit dat in de nieuwbouw in de wiskundelokalen meer computers zullen staan, maar hij vreest dat hij de secundaire mogelijkheden in zijn lokaal gaat missen. “De ingebouwde kastjes met spullen bijvoorbeeld. Ik draai soms muziek in mijn lokaal, ik heb een pick-up‘je, kan ik dat wel ergens kwijt in het nieuwe gebouw? Ik wil oude repetities meenemen, lukt dat? En de vertrouwde posters die in het lokaal hangen wil ik meenemen.” Verontrust: “Je mag geen spijker in de muur slaan in het nieuwe gebouw.” Terwijl Evers zijn verhaal doet, wordt er flink onderhandeld over de gekleurde dozen die Tielens in haar lokaal heeft, want die blijken ineens een prima oplossing als er geen kastjes of planken zijn. Lokaal 3, het lokaal van Sternau, is door mentorleerlingen terracotta geschilderd en er staan gedichten en citaten op de muur geschreven. “Dat krijg ik niet meer terug”, zegt ze weemoedig.

Homeruslaan 40| 9

die bank. Menig leerling heeft er een traantje gelaten. Sternau gaat het beeld met de afgebroken arm in de tuin missen. Daar kijkt ze altijd tegenaan vanuit haar lokaal. Evers het bordes aan de voorkant: “Dat straalt iets uit. Met de diplomering werden daar altijd de foto’s gemaakt van de groepen. Als er iets gezelligs te doen was in de school en je moest het gebouw uit omdat het werd afgesloten, ging je op het bordes verder. Wat verder aan dit gebouw kleeft is het vertrek en de terugkomst van reizen. Als de leerlingen terug kwamen van de Auvergne of Provence hingen we de tenten uit in de school.” Hij pakt zijn agenda uit 1975 erbij – ja, hij heeft ze nog allemaal – en leest de namen voor van een van de eerste groepen leerlingen. “Ze staan me nog helder voor de geest. Het was een roerige, enerverende tijd. Een leerling gooide een taart in het gezicht van een door velen zo gehate leraar Duits. Dat gebeurde, het is nu allemaal veel gelatener.”

Uitwaaieren naar de tuin

Foto: Floor Enklaar

Tenten uithangen De bank in de hal van het gebouw moet in ieder geval meeverhuizen, daar zijn ze het over eens. Allemaal hebben ze erop zitten wachten toen ze bij het USG kwamen solliciteren. En er zijn heel wat moeizame mentorgesprekken gevoerd op

Allemaal gaan ze de tuin missen. Tielens: “Het grasveld waar iedereen bij mooi weer zijn boterham ligt te eten.” Evers: “De feesten waarbij je dan kon uitwaaieren naar de tuin.” Sternau: “Bij diplomering plukten we takken uit de tuin om de gymzaal te versieren.” En dan de Gaudi-bank, die niet meeverhuist naar het nieuwe gebouw omdat het vervoer niet te betalen is. “Maar”, zegt Tielens optimistisch, “Bij het nieuwe gebouw hebben we een terras bij de docentenkamer, halen we op vrijdagmiddag een biertje bij de Jumbo en gaan we daar toch lekker zitten.” “Ik ben gebakken aan dit gebouw”, zegt Sternau. “Maar het is zo overvol.” Evers: “Wat ik ga missen is de omgeving waar ik zoveel jaar relaxed heb lesgegeven, de tijden dat de overheid je nog de kans bood om zonder POP-gesprekken, leerlingvolgsystemen een dergelijke er echt voor de leerlingen te zijn. Ik heb hier heel veel leuke jaren gehad.” Ook weet hij nu al dat hij de rechtheid van het gebouw gaat missen: het nieuwe gebouw is schots en scheef. Last but not least: “Ik zal dit gebouw altijd met Jan Visser associëren.” [TS]

10 | Homeruslaan 40


NiCo’s over Homerus Wat vinden de NiCo’s (Nieuwe Collega’s) eigenlijk van de school? Zij zijn nog niet belast met een lange USG-geschiedenis en bekijken het schoolgebouw aan de Homeruslaan met een frisse blik. Docent geschiedenis Hans Righolt aan het woord. Hans Righolt, docent geschiedenis, werkt sinds drie maanden op het USG. Hij studeerde zelf in Utrecht en kende het gele gebouw aan de Homeruslaan, omdat hij er regelmatig langsfietste. ‘Ik hou wel van die bouwstijl. Mijn eerste indruk van het gebouw was dat het bijzonder was, maar, komend van de Adriaan van Ostadelaan, wordt het wel door de omgeving wat omlaag gehaald.” Een uitgesproken mooi onderdeel is volgens Righolt de trap naar de voordeur. “Die doet het erg goed bij de juiste lichtval. De aanbouw vind ik minder geslaagd.”

Volgens de kersverse docent geschiedenis heeft het gebouw weliswaar sfeer en uitstraling – en in die zin een positieve invloed heeft op het onderwijs -, maar het afscheid stemt nu niet bepaald droef. “Dat zou wat pathetisch zijn na een paar maanden, maar ik vind het wel leuk nog in het ‘oude gebouw’ gewerkt te hebben. Toch kijk ik ook wel uit naar een groter, moderner gebouw.” Want dat is nu eenmaal de realiteit met een school die in de jaren dertig is ontworpen: “De architectuur uit die tijd is erg mooi, maar het is toch ook een gedateerd gebouw, met te kleine ruimtes en ontoereikende voorzieningen voor hedendaagse begrippen.” Righolt kijkt daarom uit naar het nieuwe onderkomen. “Het zal even wennen worden, maar ik heb er wel zin in. Met de ruimte en praktische inrichting lijkt het wel goed te zitten, de rest zal moeten blijken als het helemaal af is en in gebruik is genomen. Ik heb het gebouw in aanbouw voor het laatst eind juni gezien, dus daar kan ik nog niet veel van zeggen. De potentie is er. Het zal ook weer de vraag zijn in hoeverre het gebouw en de omgeving elkaar aanvullen.”

Foto: Rienk Mebius


Homeruslaan 40 | 11

Niets dan nachtmerries Connie Engelberts deed meer dan twintig jaar geleden eindexamen. Bij elke reünie was het gebouw aan de Homeruslaan goed voor een nostalgisch wandelingetje langs de oude lokalen. Een oudleerling blikt terug. Er ging een lichte schok door me heen toen ik in december 2009 tijdens de lustrumreünie hoorde dat het USG uit zijn voegen gebarsten was. De nieuwe rector was er duidelijk over: een nieuw gebouw was in de maak, de verhuizing was onherroepelijk. Sinds mijn eindexamen kwam ik vrijwel elke vijf jaar nog even terug op de Homeruslaan. Sentimenteel als ik ben, liep ik dan langs al die plekken die indertijd zo’n indruk op mij gemaakt hadden. Het lokaal van de leraar Nederlands, meneer Scholten, op de bovenste verdieping. Tijdens de eerste les keek hij mij doordringend aan en zei overdreven articulerend: “Zo. Alweer een Engelberts”. Twee broers en een zus gingen mij voor. Net als mijn vader, overigens. Eén van mijn broers had hij ooit aan zijn haren het klaslokaal uitgetrokken, dwars over alle tafeltjes heen. Ik kon het ook nooit laten om het gangetje op de eerste verdieping in te lopen waar het scheikunde- en biologielokaal zaten. Met hun onnavolgbare proefjes en practica legden Eelco Hessling, Ben Verweij en Anja Distelbrink daar de basis voor mijn latere studie. Vond ik die vakken nu zo interessant, of was ik gewoon zo dol op die leraren? En ik keek altijd even naar buiten, naar de tuin, vanuit het lokaal van Jan Visser. Terwijl hij vertelde over de hartstochtelijke liefde tussen Pyramus en Thisbe, schreven mijn klasgenoten en ik elkaar geheime briefjes over de knapste zesdeklasser en keken we de tuin in of die toevallig een tussenuur had. Foto: Rienk Mebius Bij de volgende reünie kan dat dus niet meer, zo’n nostalgisch wandelingetje. Toch zal ik nog vaak in het gebouw komen. ’s Nachts. Als ik iets te zwaar heb getafeld. Of iets te veel gedronken. Of als ik iets te veel hooi op mijn vork heb. Dat zit namelijk zo. Ik heb regelmatig terugkerende nachtmerries. In zo’n droom sta ik vlak voor mijn eindexamen en ben ik op zoek naar het examenlokaal. De trappen en gangen zijn eindeloos lang geworden. De kapstokken zijn veranderd in gevangenistralies. De gymnastiekzaal is opeens boven, maar als ik daar binnenstap is het de lerarenkamer geworden. Ik word aangegaapt, maar niemand helpt. Mijn voetstappen klinken oorverdovend hol als ik wegren in een laatste poging

op tijd te komen voor het examen. Dat lukt natuurlijk nooit. Mijn vijfjaarlijkse bezoekjes aan mijn oude schooltje boden het nodige tegenwicht tegen die angstdroom. Maar daar komt nu een einde aan. En dus, zo vrees ik, resteert mij niets dan nachtmerries. Connie Engelberts (Wetenschappelijk eindredacteur Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde) Eindexamenjaar 1987

12 |Ina Boudier Bakkerlaan 7


Op weg naar de nieuwe school In november wordt de nieuwe school afgebouwd en vindt de eerste oplevering plaats. Het gebouw heeft inmiddels een eigen gezicht gekregen. De aandacht gaat niet alleen meer uit naar de bouwtechnische zaken, maar nu ook naar het interieur en de inrichting van het buitenterrein. Op 11 november hebben Peter Hol en Johannes Fröhlich van architectenbureau RAU aan belangstellende ouders een presentatie gegeven over het nieuwe schoolgebouw. Over RAU architecten en de uitgangspunten van het schoolgebouw is eerder in de VOX van oktober 2009 geschreven (zie http://www.usgvox.nl/pdf/vox0409.pdf). RAU staat bekend om duurzaam bouwen: energieneutraal, CO2-neutraal en het gebruik van water als energiedrager. Het bureau heeft ervaring met het bouwen van scholen. Ieder gebouw is uiteindelijk uniek omdat het sterk wordt afgestemd op de wensen van de eindgebruiker. In het geval van ons nieuwe schoolgebouw zijn de wensen in eerste instantie afgestemd op de gemeente, die stedenbouwkundige eisen stelt aan de sterk in ontwikkeling

zijnde Sterrenwijk, en de oorspronkelijke gebruiker: het Meerstroomcollege. De gemeente wil een groene ecozone realiseren in dit stuk van de wijk met een campusachtige uitstraling, boombeplanting aan de IBB-laan en doorzichten op het schoolterrein. Het Meerstroomcollege wilde een kleurige, speelse school met een duidelijk onderscheidend vermogen. Deze wens heeft geleid tot het ontwerp dat is gebaseerd op ijsschotsen die tegen elkaar botsen: drie afzonderlijke gebouwen, ieder verbonden door een glazen atrium en de inmiddels beruchte scheefstaande ramen.

USG nieuwe eindgebruiker Toen het USG eind vorig jaar door de gemeente als eindgebruiker van het gebouw werd aangewezen moest het programma van eisen voor de indeling van het gebouw in klaslokalen en andere ruimtes helemaal worden aangepast. Het was gemakkelijk om de wensen van het USG te honoreren, omdat het installatieconcept de indeling van het gebouw heel flexibel maakt. Op drie vaste kernen na (in ieder ge-


Ina Boudier Bakkerlaan 7 | 13

bouw één) waarin de voorzieningen zijn opgenomen, zoals toiletblokken en meterkast, is het gebouw vrij in te delen. Dit omdat het in principe is opgebouwd uit twee betonnen lagen (de vloeren), het dak en een groot aantal kolommen. Via de kolommen worden data, elektra en lucht ten behoeve van ventilatie getransporteerd, waardoor wanden en deuren overal naar wens geplaatst kunnen worden. Warmte- en koudeopslag vindt plaats via buizen waar continu water door stroomt van een temperatuur van 12˚C, voor een efficiënte verwarming en koeling. De lokalen worden continu geventileerd en deze ventilatie kan per lokaal worden geregeld. De ramen in de lokalen kunnen wel open omdat dit in de praktijk op prijs wordt gesteld. In de opbouwtjes op het dak bevinden zich grote luchtfilters die regelmatig moeten worden schoongehouden.

Overal computers Letterlijk overal in de school kunnen computers worden aangesloten op het glasvezelnetwerk, dus ook in de kantine, in de hallen, in de spreekkamers – er is altijd wel een pilaar voorzien van manchet met aansluitingen in de buurt. Op de vloeren ligt linoleum in vrij rustige kleuren. De vaste kernen zijn blokken die in een felle accentkleur zijn betegeld. Tegen de ramen komt kleurige zonnewering en in het dak zit zonwerende beglazing. Niet vergeten zijn de beide gymzalen op het terrein, waardoor er niet naar verschillende locaties hoeft te worden gefietst voor de gymles.

Grote optocht Op 5 januari is de grote optocht naar de nieuwe school en vanaf die dag zal het schoolleven zich aan de IBB-laan afspelen. De nieuwe school is twee keer zo groot als we gewend zijn en kenmerkt zich door grote halpartijen, veel inval van daglicht door de beide grote atria van glas en een combinatie van horizontale lijnen en schuine lijnen (ramen, en-

kele pilaren) wat soms een wringend effect heeft. Uniek en onderscheidend is het gebouw dan ook zeker te noemen. Nu hopen dat er genoeg budget overblijft om het groene karakter van het buitenterrein daadwerkelijk te realiseren en bomen te kunnen planten, voor en achter de school. [FS]

Met bus of fiets naar de nieuwe school? Bus vanaf Utrecht Centraal Station: tussen de 11 en 16 minuten aan totale reistijd. Er vertrekken drie geschikte bussen met uitstaphalte Rubenslaan, 3 minuten lopen langs de studentenhuisvesting: * Bus 12 richting Uithof/UMC * Bus 13 richting Stadion Galgenwaard * Bus 41 richting Wijk bij Duurstede Voor fietsers maakt de nieuwe locatie weinig uit qua totale reistijd. De beste route kan eenvoudig worden gevonden met behulp van http://www.fietsersbond.net/fietsrouteplanner. Enkele voorbeelden voor leerlingen uit de regio zijn: Fietsend vanuit de Julianalaan in Bilthoven: 10 km, 43 minuten: Fietsend vanuit de Boskant in Kerckebosch Zeist: 11,7 km, 39 minuten Fietsend vanuit Bisonspoor in Maarssenbroek: 12,7 km, 42 minuten Fietsend vanuit de Apolloburg in Nieuwegein: 7 km, 23 minuten Meer informatie? Op de schoolsite en op YouTube zijn verschillende Bouwjournaals te zien: http://www.usgym.nl/actueel/Nieuw%20gebouw http://www.youtube.com/watch?v=_7M4YntjrqA

14 |Goden ABC


De schone Narcissus Narkissos zeggen de Grieken, Narcissus de Romeinen. Wij kennen de bloem, de narcis, en we kennen het narcisme als persoonlijkheidsstoornis, dus het is voor de hand liggend om in deze mooie mythe de Latijnse benaming te hanteren.

i edereen zijn schoonheid. Hij brak de harten van zowel meisjes als mannen. Als iemand smeekte om zijn liefde, begon hij te lachen, zonder een spoor van mededogen. Een vreselijke narcist eigenlijk.

Het verhaal van de schone Narcissus is vooral tot ons gekomen via Ovidius, door middel van zijn ‘metamorfosen’. Ook Pausanias heeft over hem geschreven, maar uw redactie houdt hier Ovidius aan. Overigens is het een beetje een ellendig verhaal – tenzij u erg van narcissen houdt… Het is een verhaal over een riviergod en een nimf, Leiriope (Leliegezichtje) genaamd. Ze leefden niet lang, maar wel gelukkig samen. Toen Leiriope zwanger was, bezocht ze bij haar in de buurt de ziener Teiresias, die toen echter nog niet beroemd was. Hij las orakels in de vlucht van vogels, in darmen van runderen en in het ruisen van de wind. Niet ongebruikelijk voor zieners in die tijd. Hij sprak: ‘Dit kind wordt gelukkig als het zichzelf niet leert kennen.’ Omdat Teiresias nog weinig aanzien had en deze uitspraak zeer cryptisch was, werd deze snel vergeten. Leliegezichtje baarde een wolk van een zoon, met stralende oogjes en een uiterst charmant krullenbolletje. Als hij glimlachte was hij om op te vreten, en de mensen konden dan ook niet van hem afblijven. Iedereen wilde hem knuffelen, strelen, aanraken, liefkozen. Hij werd als een godheid aanbeden vanaf zijn eerste levensdag. En ja, ook in die tijd gold ‘het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen’. Narcissus raakte zo gewend aan alle liefde en aanbidding die hem toevielen, dat het bij hem niets losmaakte. Toen hij opgroeide als beeldschone jongen, adoreerde

Echo Onze aloude, promiscue oppergod Zeus lag eens bij een nimf, toen Hera hem bijna betrapte. Een andere nimf, genaamd Echo, hield Hera aan en babbelde er zo druk op los, dat Hera te laat bij haar man aankwam om hem op heterdaad te kunnen betrappen. Ze werd witheet en vervloekte Echo: niet langer zou ze kunnen praten op eigen initiatief, ze mocht alleen nog maar mensen napraten. Echo werd doodongelukkig: als ze wilde praten moest ze zwijgen, als ze wilde zwijgen, moest ze praten. Haar vrienden wilden haar niet meer zien, ze vonden haar een rare snuiter geworden; wat heb je nou aan een naprater? Echo vluchtte in de natuur en verstopte zich in de bossen. Daar kwam op een mistige ochtend Narcissus langs, op jacht met zijn vrienden. Echo viel als een blok voor zijn goddelijke verschijning en probeerde tevergeefs zijn aandacht te trekken. Toen Narcissus later verdwaalde, ging hij al zoekend zijn vrienden roepen, en dat kon Echo herhalen! Hij ging kijken waar het geluid vandaan kwam, maar schrok toen hij Echo zag en hoorde. Hij riep: ‘Laat me met rust’ en zij riep op haar beurt ‘Laat me met rust’, hoewel heel haar wezen iets anders uitdrukte. Narcissus verdween en Echo kwijnde van liefdesverdriet zo weg, dat er alleen nog maar een stem van haar overbleef.


Spiegelbeeld Artemis was altijd erg dol op Echo geweest, zo vrolijk en met een gezellige babbel, en was vast van plan Narcissus zijn afwijzing betaald te zetten. Maar toen ze bij zijn huis kwam, benam zich juist een jongen van het leven. In reactie op zijn liefdesbrieven, had Narcissus hem een dolk gestuurd. Zijn laatste woorden waren: ‘Artemis, laat Narcissus voelen wat hij mij heeft aangedaan.’ Toen besloot Artemis om hem niet te doden, maar te laten lijden. Ze ging om raad bij Eros, collega-boogschieter. Eros wist een oplossing: wie Narcissus ziet, wordt verliefd en doodongelukkig. Dus het enige wat hoefde te gebeuren, was dat Narcissus zichzelf moest zien. En zo geschiedde. Artemis zorgde dat het de volgende dag windstil was en Eros bleef in de buurt van de jongeling rondhangen. Toen hij zich in een beek wilde wassen na de jacht, keek hij in zijn eigen gezicht en werd op dat moment door Eros in het hart getroffen. Vanaf dat moment kon hij niet meer leven zonder zijn eigen spiegelbeeld. Hij zocht een watertje in de luwte van rotsen en daarin bleef hij staren. Hij at en dronk niet meer en stierf van uitputting. Zijn lichaam gleed in het water en een bloem, de narcis, verscheen op de waterkant. [MH] Narcissus (1838), door John Gibson (1790-1866), Royal Academy of Arts, Londen

Goden ABC| 15

16 |Homeruslaan 40


Een huwelijk in het USG

Zou de hal van de eerste verdieping ons kunnen vertellen, wat hij sinds 1932 allemaal gezien heeft, het zou genoeg zijn om een roman te vullen. Er is zelfs een huwelijk gesloten. De muren van de hal op de eerste verdieping zouden kunnen verhalen over gestolen kusjes die zijn uitgewisseld na een gezamenlijk achtste uur in een verder bijna uitgestorven school. Over klaterend applaus na een gevoelige vioolsonate van Schubert op een Amor-avond. Maar ook over Duitse soldatenlaarzen die over de tegels denderden. Daar was die ingegooide ruit, daar was die troostende arm, maar ook een woedende blik en die stevige klap op een schouder. Een lerares stampvoette, een rector speelde prachtig piano en een brugger viel van de trap. En zelfs vond er een heuse huwelijkssluiting plaats. Een heel bijzonder moment, op 26 september 2003.

Aangewezen huis Voor de oud-leerlingen Saskia Martens en Mark van Dijk was de eerste verdieping van het Utrechts Stedelijk Gymnasium, hún gymnasium, een zodanig bijzondere plek, dat zij de gemeente Utrecht hadden gevraagd het Gymnasium aan te wijzen als ‘huis der gemeente’. Want dat is nodig, voordat men ergens een huwelijk mag sluiten. Voordat de gemeente overgaat tot (tijdelijke) aanwijzing, wordt eerst een aantal criteria gewogen. Globaal gaat het om de volgende punten: • de locatie moet openbaar, representatief, bereikbaar en (rolstoel)toegankelijk zijn; • er moet in de buurt voldoende parkeergelegenheid zijn; • de locatie dient een gebouw te zijn (dus niet in de open lucht); • er moet een aparte (kleed)ruimte voor de ambtenaar van de burgerlijke stand zijn; • en een wachtruimte voor de gasten. Verder moet een ruimte, wegens het openbaarheidsbeginsel, op het moment van de huwelijkssluiting – ik gebruik liever niet het woord huwelijksvoltrekking: dat roept soms associaties op met een vonnis – als openbaar gebouw kunnen functioneren. Een woonhuis wordt om deze reden bij voorbaat uitgesloten. Waarbij ook weer kan worden opgemerkt, dat in uitzonderlijke gevallen, zoals ernstige ziekte, een woonhuis wel kan worden ‘aangewezen’.

Relatie begon op schoolfeest In het geval van Saskia en Mark, oud-klasgenoten, wier relatie begon op het schoolfeest, honoreerde de gemeente Utrecht hun aanvraag. In het bijzijn van hun naasten en onder andere de heren Kers, van Diemen en Visser, kon hun huwelijk worden gesloten. Op de trappen stonden waxinelichtjes en overal hing tule. De hal was tot een feeërieke trouwzaal omgetoverd. Een andere oud-klasgenoot, Michèle Mallée, was overigens één van de getuigen. ’s Avonds was er een feestelijke champagnetoast in de hal beneden. Het bruidspaar, dat in 1992 endexamen deed, is nog steeds innig tevreden met de destijds gekozen huwelijkslocatie. Het is een mooi gebouw, en dat is-het, om met de vader van Dik Trom te spreken. Laten we hopen dat de rijke historie van het gebouw, die niet door de eerste verdieping kan worden naverteld, door anderen is en wordt opgetekend en bewaard blijft! [MH]

Homeruslaan 40 | 17


Geheime plekjes

Het gebouw aan de Homeruslaan kent vele hoeken en gaten. Aan de hand van de ‘archivaris’ van het USG, ouddocent klassieke talen Jan Visser, ging de Vox-redactie op bezoek in de spelonken en krochten van het USG. Plaatsen die slechts weinigen kennen en nog minder die er komen. Het was een laatste blik in het oude gebouw. Het nieuwe gebouw zal vast heel functioneel en inzichtelijk zijn, maar het ontbeert dit soort ‘geheime plekjes’.

Dagelijks passeerden velen het ‘balkon’ van het USG op de 3e verdieping, maar er echt gebruik van maken? Nee, eenmaal per jaar als de vlag moest worden opgehangen kwam de conciërge of conrector er, vertelt Jan Visser.

Scholieren vroegen zich vaak af wat er achter dit ‘kleine’ deurtje zou zitten.

Velen zijn bij de eindexamenuitreiking in de gymzaal geweest, maar wist u dat er hier ook een keuken was?

De prachtige installaties van de stadsverwarming. Wist U dat de conciërges een werkbank hadden in de kelder?

In de kruipruimtes zijn we niet geweest vanwege het ontbreken van geschikte werkkleding. Het archief staat klaar voor de verhuizing naar het gemeentearchief.

Op de hoogste verdieping heeft het USG zowaar een echte rommelzolder met allerlei toneelspullen uit een lang vervlogen en een roemrucht verleden.

En de ruimte waar de Trierspullen zijn opgeslagen. De ramen van de kamertjes geven uitzicht op de gymzaal.

De kelder: De deur geeft toegang tot een onderaards labyrint van kamers en ruimtes.

Boven de gymzaal bevinden zich een paar alleraardigste kamertjes die gebruikt kunnen worden voor kleine groepjes.

18


Afscheid van de Homeruslaan

Programma 27 november 2010 14:00 Aanvang borrel Lokaal 4: verkoop etsen en aan het USG gerelateerde voorwerpen Lokaal 6: ontmoeting met kunstenaar Marcel Schellekens Kantine: bezichtiging maquette en te veilen objecten 14:30 - 16:30 Rondleidingen door het nieuwe schoolgebouw onder leiding van twee leerlingen; ieder half uur vertrek vanuit de hal beneden 14:30 - 14:45

Gymzaal: opening door rector Hanneke Taat

14:50 - 15:20 Gymzaal: lezing over de gebouwen waarin het USG door de eeuwen heen is gehuisvest door Jan Visser 15:25 - 15:55 Gymzaal: lezing over de architectuur van het nieuwe schoolgebouw door Erik Kamerbeek en Leo van Hofwegen 16:00 - 16:30

Kantine: veiling van interessante relikwieën van het USG

16:45 – 16:55 Gymzaal: overhandiging aan de schoolleiding van het schilderij en de etsen als aandenken aan de Homeruslaan en bekendmaking geworven fondsen door Frieda Schellekens van het Gregoriusfonds. 16:55 - 17:00

Gymzaal: afsluiting door rector Hanneke Taat

17:00 Einde

> pagina 5. Bulletin voor de ouders van leerlingen aan het Stedelijk Gymnasium te Utrecht. NiCo s over Homerus

Recommend Documents